Επειδή με δέχτηκες όπως είμαι, χωρίς καμιά αναστολή, χωρίς δεύτερες σκέψεις για το τι θα πει ο κόσμος.
Επειδή με κάνεις να χαμογελάω τις πιο πίκρες μου μέρες, λέγοντας μου πως όλα θα πάνε καλά και πιστεύεις σε μένα.
Επειδή μου φωτίζεις τις πιο σκοτεινές μου μέρες.
Επειδή ακούμε διαφορετική μουσική αλλά, ανέχεσαι να ακούμε τη δική μου μουσική στα ταξίδια μας.
Επειδή όποτε θυμώνεις μαζί μου, σου περνάει αμέσως.
Επειδή πάνω και πέρα από όλα, σκέφτεσαι πως να με κάνεις χαρούμενη…
Γι’ αυτό σ’αγαπώ!
Επειδή γνωριστήκαμε καλοκαίρι που ήταν όλα τόσο διαφορετικά, ακόμη και η όψη του φεγγαριού.
Κι όταν ήρθε ο χειμώνας ανάμεσά μας ήταν ακόμη καλοκαίρι.
Επειδή όσοι ερωτεύτηκαν καλοκαίρι θα καταλάβουν, τους χειμώνες δε χάνονται οι πραγματικοί έρωτες, ίσα-ίσα δυναμώνουν!
Επειδή ο κόσμος δε θα καταλάβει ποτέ πως δυο τόσο διαφορετικοί άνθρωποι, μπορούν να ερωτευτούν δυνατά.
Επειδή είναι πολύ σπάνιο να μην θες να αλλάξεις τίποτα στον άνθρωπό σου, να μη θες ούτε εσύ να αλλάξεις γιατί φοβάσαι πως αυτό θα τον διώξει.
Επειδή ό,τι πιο φωτεινό βρήκα στη ζωή μου ,κρυβόταν πίσω από έναν σοβαροφανή και μεγαλόσωμο άντρα… γι’αυτό σ’αγαπω.
Επειδή μόνο εγώ κι εσύ ξέρουμε όσα δε μπορούν οι άλλοι να δούνε.
Δεν μπορούν να κατανοήσουν και δε θα μάθουν ποτέ, όσα εμείς ξέρουμε. Όσα εμπόδια προσπερνάμε καθημερινά με απίστευτη ευκολία!
Επειδή όσοι ερωτεύτηκαν καλοκαίρι, θα έχουν πάντα τους χειμώνες ως απόδειξη της αγάπης τους… κάτω από τα πολλά φωτάκια και τα πολλά στολίδια της πόλης εν όψη Χριστουγέννων,να φωτίζονται σαν κάτι σημαντικό, γι’ αυτό ακόμη ένας χειμώνας μοιάζει καλοκαίρι ψυχή μου!
Κείμενο: Ιωάννα Ιακωβίδου- loveletters
