Όταν αρχίζεις να πονάς, τότε καταλαβαίνεις ότι το πιο πολύτιμο πράγμα που υπάρχει, είναι η υγεία μας. Τότε αντιλαμβάνεσαι ότι τίποτα δεν είναι δεδομένο σε αυτή τη ζωή και δεν πρέπει να την λαμβάνουμε έτσι!
Αστραπιαία όλα αλλάζουν και στη σκέψη σου δεν υπάρχει τίποτα άλλο, μόνο φόβος!
Τότε αρχίζεις να στρέφεσαι στο θεό και σε δυνάμεις που δεν πίστευες παλαιότερα.
Όταν αρχίζεις να πονάς, τότε κοιτάζεις τους ανθρώπους γύρω σου με άλλο μάτι. Η οποιαδήποτε έπαρση και ανωτερότητα που ένιωθες, χάνεται αμέσως και το βλέμμα σου ψάχνει με αγωνία για βοήθεια παντού.
Αρχίζεις να εκτιμάς κάθε στιγμή που ο πόνος υποχωρεί και νιώθεις χαρούμενος, μόνο και μόνο που δεν πονάς!
Ξαφνικά αρχίζεις να παρατηρείς την φύση με άλλο μάτι και πράγματα που δεν πρόσεχες στο παρελθόν, αποκτούν ουσία και βαρύτητα.
Δίνεις τεράστια σημασία στο χρόνο και προσπαθείς να κάνεις όσο περισσότερα μπορείς, την κάθε μέρα που περνάει.
Οι μέρες είναι πολύτιμες πλέον, οι ώρες· ακόμη και το κάθε λεπτό που περνάει.
Όταν αρχίσει ο πόνος, επιδιώκεις να βλέπεις τους αγαπημένους σου όσο συχνότερα γίνεται και να απολαμβάνεις τη συντροφιά τους στο έπακρο.
Αποφασίζεις να μιλήσεις στο γείτονα που είχατε τσακωθεί για έναν λόγο, που δεν θυμάσαι πλέον και ό, τι πίκρα είχες στην καρδιά σου, αρχίζει να μαλακώνει.
Δουλεύεις λιγότερο και ταξιδεύεις στα μέρη που πάντοτε ήθελες να πας, όμως ποτέ δεν πήγες, γιατί δεν προλάβαινες λόγω υποχρεώσεων.
Δυστυχώς δεν τα απολαμβάνεις όσο θα ήθελες, όμως θέλεις να δεις όσα μπορείς περισσότερα!
Όταν αρχίζεις να πονάς, δεν σε ενοχλεί τίποτα που σε ενοχλούσε παλιά. Ούτε το πολιτικό σύστημα, ούτε οι συνθήκες εργασίας που δυσκόλεψαν, ούτε το κουτσομπολιό της ξαδέρφης σου, ούτε εκείνος ο χαμένος έρωτας που σε παράτησε τότε και νόμιζες ότι ήρθε το τέλος του κόσμου.
Και απορείς γιατί δεν τα είχες προσέξει όλα αυτά; Απορείς γιατί δεν ήσουν ευτυχισμένος με όλα αυτά που είχες;
Γιατί έβρισκες λόγους για να γκρινιάξεις, να στεναχωρεθείς, να μαλώσεις και να πιεστείς;
Γιατί δεν κοιμόσουν τα βράδια, επειδή το παιδί σου έφερε έναν κακό βαθμό;
Γιατί έτρεχες όλη μέρα να τα προλάβεις όλα, λες και εσύ θα έσωνες τον κόσμο;
Έφτανες στο σημείο να κατακρίνεις τον εαυτό σου και να τον πιέζεις για κάθε λάθος σου, λες και οι άλλοι είναι τέλειοι.
Ενώ τώρα είσαι ευτυχισμένος, όταν σταματάει για λίγο ο πόνος!
Ξύπνα λοιπόν!
Σταμάτα να δίνεις σημασία πλέον, σε ανούσια θέματα και να χαλιέσαι κάθε μέρα. Δες την ομορφιά σε κάθε πράγμα γύρω σου.
Γεύσου τις στάλες τις βροχής, το κρύο που σου μουδιάζει τα μάγουλα! Τον ήλιο που ζεσταίνει την καρδιά και σου φωτίζει την ψυχή.
Είσαι ζωντανός, απόλαυσέ το. Γέλα, περπάτα, ταξίδεψε, αγκάλιασε.
Τώρα που μπορείς! Μην αφήνεις τίποτα για αργότερα.
Απόλαυσε τη ζωή σου τώρα, που δεν πονάς!
Ζήσε, πριν να είναι αργά!
Κείμενο: Τριστάνος- loveletters.gr
