«Είσαι η ζωή μου», «Δεν μπορώ να ζήσω χωρίς εσένα». Φράσεις γνωστές σε όλους μας. Σου επιτρέπω ελεύθερα να γελάσεις, γιατί σίγουρα κάποια στιγμή στη ζωή σου τις έχεις ξεστομίσει και εσύ.
Δεν θα σου κάνω κήρυγμα, σε καμία περίπτωση. Είμαι σίγουρη πως την δεδομένη στιγμή οι λέξεις σου ήταν συνυφασμένες με τα συναισθήματα σου. Ζούσες τον «απόλυτο» έρωτα. Πάλι γελάς. Γιατί τώρα ξέρεις.
Γνωστό το έργο σε όλους μας. Ένας άνθρωπος εισβάλει στη ζωή σου. Σε παρασέρνει στη τρέλα του έρωτα. Εσύ ενθουσιασμένος/η αρχίζεις να δίνεις, και να δίνεις… Όσα περισσότερα διαθέτεις. Και κάποια στιγμή, σιωπή. Ο άνθρωπος αυτός που κάποτε χαρακτήριζες ως « ο άνθρωπος σου», μετατρέπεται σαν κάποιος ξένος. Λάθος σου ήταν που έδωσες τόσα πολλά, γιατί εσύ ήσουν η αιτία για να σε θεωρήσει το «σιγουράκι» του και τώρα που πια δεν σ’ έχει ανάγκη, φεύγει. Και εσύ τι κάνεις; Πέφτεις στα πατώματα και τον παρακαλάς, λες και δε μπορείς να πεις ένα «άντε μου στο διάολο» και να τρέξεις να βρεις αυτό που πραγματικά αξίζεις. Χαραμίζεις λέξεις ανούσιες, κατ’ εμέ, σ’ έναν άνθρωπο μηδενικής σημασίας.
Δε μιλάω μόνο σε σένα για εσένα. Αυτή τη στιγμή μιλάω και σε μένα, και σε όλους μας. Περπάτησα κι εγώ με τα δικά σου παπούτσια. Έζησα το δήθεν απόλυτο που αποδείχθηκε σκάρτο. Πόνεσα, έκλαψα, σηκώθηκα, πλήγωσα μα έμαθα.
Έμαθα πως οι σχέσεις μεταξύ των ανθρώπων είναι δύσκολη υπόθεση. Ίσως, και περίπλοκη. Ξεχνάμε πως ο κάθε άνθρωπος προέρχεται από μία διαφορετική πάστα. Διαθέτει άλλες ανάγκες, διαφορετικά θέλω, εκφράζεται, αγαπά και δίνεται τελείως αλλιώτικα από εμάς.
Σίγουρα, σε κάθε άνθρωπο αντιστοιχεί ένας άλλος άνθρωπος που είναι διατεθειμένος να μας γνωρίσει, να μας ακούσει, να μας μάθει και να μας αγαπήσει. Μερικοί από εμάς, ίσως να τον έχουμε ήδη βρει. Άλλοι, ίσως ακόμη να βρισκόμαστε στην αναζήτηση του.
Μα όταν βρεθεί στο δρόμο σου αυτός ο άνθρωπος θα τον αναγνωρίσεις. Μέσα σου θα γίνει ένα μεγάλο μπαμ, που θα ξεχειλίζει από ανάμεικτα – πρωτόγνωρα συναισθήματα. Και το πιο σημαντικό από όλα, είναι πως αυτός δε θα σου πει μακρόπνοα λόγια αγάπης. Δε θα σου υποσχεθεί τον ουρανό με τ’ άστρα.
Εκτός από τον Ρωμαίο, κανείς άλλος δεν πέθανε από έρωτα. Την επόμενη φορά, λοιπόν, μη βασιστείς σε κτητικές δηλώσεις αγάπης. Να βασιστείς σ’ εκείνον τον άνθρωπο που θα σου δείξει έμπρακτα την ανάγκη του να βρίσκεσαι στο πλευρό του. Να βασιστείς σ’ εκείνον τον άνθρωπο που θα σου πει «Μπορώ να ζήσω χωρίς εσένα, αλλά προτιμώ μαζί με σένα»! Αυτό είναι έρωτας. Αντέχεις να τον ζήσεις;
Κείμενο: Λαμπρινη Νταβέλη- loveletters
