Παραμένεις στη σχέση γιατί είσαι τώρα ευτυχισμένη…ή γιατί πιστεύεις πως θα γίνεις στο μέλλον ευτυχισμένη;
Πολλοί άνθρωποι μπαίνουν σε μια σχέση χωρίς να έχουν σκεφτεί πώς θα ήθελαν να είναι μέσα σε αυτή τη σχέση, ποια θα ήθελαν να είναι τα χαρακτηριστικά του άλλου ατόμου και κυρίως χωρίς να έχουν αναλογιστεί το δικό τους μερίδιο ευθύνης, ώστε η σχέση να παραμείνει υγιής. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα τους αναγκαστικούς συμβιβασμούς, οι οποίοι αρκετά συχνά συμβαίνουν χωρίς να τους αντιλαμβανόμαστε. Ένας από τους λόγους για αυτό είναι ότι μερικοί άνθρωποι έχουν μάθει, ότι το να είναι σε σχέση, προσδίδει κάποιο είδος κοινωνικού status. Ακολουθώντας αυτό το σκεπτικό, γίνεται πιο δύσκολο να διαφοροποιηθούν μέσα στην σχέση, και οι ατομικές ανάγκες και επιθυμίες καταλήγουν να μπλέκονται σε ένα συνονθύλευμα κοινωνικών προσταγών και μιας επίπλαστα επιβαλλόμενης ανάγκης για την “τελειότητα” της συντροφικής σχέσης.
Πόσο “διαφημίζεις” τη σχέση σου;
Σε μια σχέση όπου δεν υπάρχει ουσιαστικός διάλογος, είναι περισσότερο πιθανό να υπάρχει μεγάλη απόσταση ανάμεσα στο πώς το ζευγάρι παρουσιάζει τους κοινούς του στόχους και στο τι συμβαίνει στην πραγματικότητα. Τις περισσότερες φορές, αυτό είναι απόρροια μη-ρεαλιστικών στόχων για την σχέση και έλλειψη ατομικότητας. Το τι προσδοκά το κάθε άτομο μέσα στην σχέση μπορεί να απέχει άρδην από το ποιοι είναι οι συνειδητά συναποφασισμένοι στόχοι του ζευγαριού. Κάτι τέτοιο οδηγεί στην ολοένα και μεγαλύτερη διάβρωση του υποβάθρου στο οποίο στηρίζεται η δυναμική μιας δυνητικά υγιούς σχέσης. Η απόσταση από την επιθυμία στην πραγματικότητα εντείνεται όταν υπάρχει έλλειψη επικοινωνίας ανάμεσα στο ζευγάρι, καθώς και όταν εξωτερικοί παράγοντες υπαγορεύουν τις επόμενες κινήσεις και προσδοκίες του. Για παράδειγμα, κάποιοι άνθρωποι νιώθουν την ανάγκη να “διαφημίζουν” την σχέση τους στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης ή και να συζητάνε τα πάντα για την σχέση τους με συγγενείς, φίλους ή συνεργάτες. Παρά το γεγονός ότι το να μιλάμε για την σχέση μας και τους προβληματισμούς μας για αυτή σε τρίτους μπορεί να είναι βοηθητικό, η έλλειψη ορίων μπορεί να είναι καταστροφική για την σχέση.
Χωρίς όρια, ο οποιοσδήποτε προσκαλείται να εκφέρει την άποψη του για την σχέση μας και να μας επηρεάσει κατά το πώς εκείνος θεωρεί ότι θα έπρεπε να πράξουμε. Η επιρροή των τρίτων δεν προέρχεται απαραίτητα από άτομα που γνωρίζουμε προσωπικά, μπορεί να προέρχεται ακόμα και από influencers, άρθρα για το πώς πρέπει να είναι μια σχέση, και ούτω καθ’ εξής. Επομένως, όσο περισσότερο αφήνουμε την ιδιωτικότητα της σχέσης μας απροστάτευτη, τόσο λιγότερο οι κοινοί στόχοι θα είναι ικανοποιητικοί και βοηθητικοί για την σχέση. Πέρα από την διαφύλαξη των ορίων, κάτι ακόμα που μπορεί να βοηθήσει στο να έχουμε μια ρεαλιστική και ειλικρινή σχέση είναι το να μάθουμε πώς μπορούμε να γίνουμε περισσότερο ευέλικτοι συναισθηματικά, χωρίς να χάνουμε την ατομικότητα μας αλλά και χωρίς να καταφεύγουμε σε ασυνείδητες μεθόδους για έλεγχο και άσκηση επιρροής στα “θέλω” του άλλου. Πολλές φορές μπορεί να μην κατανοούμε ότι λόγω δικών μας άλυτων συναισθηματικών δυσκολιών καταλήγουμε να γινόμαστε χειριστικοί και να μπαίνουμε σε ανούσιες σχέσεις.
Τι σημαίνει αυτή η σχέση για σένα;
Όπως και σε πολλά άλλα ζητήματα, είναι πιο εύκολο να συνειδητοποιήσουμε τα προβλήματα κάποιου άλλου παρά να αναγνωρίσουμε τα δικά μας ελαττώματα και τις συμπεριφορές μας που υποβαθμίζουν την ποιότητα της σχέσης μας. Ξεκινώντας λοιπόν από την συνειδητοποίηση ότι το πώς νιώθουμε για την σχέση μας απέχει από την κατεύθυνση της ή και το πώς παρουσιάζουμε την σχέση μας στον κοινωνικό μας περίγυρο, μπορούμε να φτάσουμε στο δεύτερο βήμα που είναι η συνειδητοποίηση των διαφορών ανάμεσα στο τι λέμε σε θεωρητικό επίπεδο με τον/την σύντροφο μας και τι από όλα αυτά πραγματοποιείται. Καταφέρνοντας αυτό, θα μπορέσουμε να περάσουμε στο σημαντικότερο στάδιο, αυτό της αυτογνωσίας και της προσπάθειας για αυτοβελτίωση.
Πολλές φορές ακούμε το σύντροφο μας να δηλώνει πως θα αλλάξει κάτι ή θα προσφέρει κάτι για το οποίο ανυπομονούμε…όμως δεν έρχεται πότε. Αυτό μας απογοητεύει και μας κάνει να χάνουμε την αξιοπιστία στη σχέση…όμως εμείς είμαστε ακόμα εκεί…περιμένουμε. Αυτό είναι το σημείο στο οποίο εμείς πρέπει να βάλουμε το “όνειρο” στην άκρη και να αναρωτηθούμε αν παραμένουμε στη σχέση γιατί είμαστε τώρα ευτυχισμένοι…ή γιατί πιστεύουμε πως θα γίνουμε στο μέλλον ευτυχισμένοι. Ένα μέλλον που μπορεί να μην έρθει ποτέ.
Παρατηρούμε, αναστοχαζόμαστε και προσαρμοζόμαστε. Με αυτά ως εφόδια, θα μπορέσουμε να δημιουργούμε σχέσεις που να βασίζονται σε μια συν-κατασκευή, παρά σε μια μονοδιάστατη εκδοχή της ανάγκης ικανοποίησης του Εγώ μας ή των προεπιλεγμένων και μονίμως ανεκπλήρωτων ονείρων μας…
Με πληροφορίες από shape.gr Γιώργος Λάγιος, Ψυχοθεραπευτής – Συγγραφέας
