Στην ζωή μου ή πρωταγωνίστρια θα είμαι ή τίποτα.
Τι νόμιζες δηλαδή, ότι θα είμαι σε μια γωνιά στην ζωή σου να απαιτώ ή να ζητάω λίγη προσοχή;
Στην γωνία δεν μπαίνω, δεν μου ταιριάζει ρε αδερφέ.
Η δική μου θύελλα μόνο στην μέση της καταιγίδας βρίσκεται.
Δεν υπάρχω σαν τρίτη πουθενά.
Δεν μονιάζω με την σκέψη της κομπάρσας.
Ή θα υπάρχω στο μυαλό σου ακέραια και αποκλειστικά ή καθόλου.
Κουράστηκα να μπαίνω σαν αποστάτης.
Κουράστηκα να ελπίζω ότι θα με δεις έτσι ακριβώς όπως είμαι.
Κουράστηκα να θυμάμαι εγώ την σχέση
κι εσύ να είσαι στον κόσμο σου.
Είμαι μια αυθεντική γυναίκα και κανένας, δεν μπορεί να με πει δήθεν ή ψεύτικη.
Τα δήθεν τα βρήκες απ’ αλλού, μην τα φορτώνεις σε μένα.
Πάλεψα πολύ στην ζωή μου να είμαι αυτό που είμαι γι’ αυτό δεν θα μπορούσα να στέκω σε μια σχέση σαν εκλαμψία.
Δεν θα μπορούσα, γιατί εμένα μου βρέχει το στόμα ένα άφταστο πάθος κι όχι κάτι ανέπαφα χλιαρό και ξεφτισμένο.
Το δικό μου κύμα δεν βρέχεται απλώς απ’ την καταιγίδα, αλλά ασπάζεται την καταιγίδα στο στόμα.
Ο δικός μου πόθος ριγώνει την επιθυμία και την ξεβράζει στα σπάργανα της θύελλας.
Η δική μου αγκαλιά ντύνει το σώμα με θράσος και γδύνει την τρικυμία με οδύνη.
Δεν θα μπορούσα να πουλήσω το πάθος μου για τίποτα λιγότερο απ’ το ολόκληρο, το απόλυτο, το ακέραιο.
Κείμενο: Ηρώ Αναστασίου- Loveletters.gr
