Ειλικρινά, δεν θα μπορούσα να το τονίσω περισσότερο. Εκτιμώ βαθύτατα την ειλικρίνεια!
Ειλικρίνεια απέναντι στον συνάνθρωπό μας, ειλικρίνεια στον εαυτό μας, γενικά ρε παιδί μου, ειλικρίνεια.
Γι’αυτό σε παρακαλώ πολύ, μην απορείς που αντιδρώ έτσι στην όψη σου.
Η φράση “δεν ξέρω τι θέλω” είναι το πιο σκληρό ψέμα που θα μπορούσες να μου πεις, και δεν το είπες κιόλας!
Μ’ άφησες να το καταλάβω, να το υποθέσω, να το νομίζω.
Και πονάει πολύ όταν δίνεις ειλικρίνεια και παίρνεις πίσω… αυτό που έδωσες τέλος πάντων.
Μισόλογα, υπαινιγμούς, σιωπές και υπονοούμενα.
Κι αν όντως δεν ξέρεις τι θέλεις, υπάρχει και μια μέθοδος να μάθεις.
Κορώνα ή γράμματα. Όποιο κι αν είναι το αποτέλεσμα, το μυαλό σου, θα πάει αμέσως σε αυτό που πραγματικά θέλει.
Για να τελειώνω με τον μονόλογο και για να σε προλάβω, το να δείχνεις κάτι χωρίς να το παραδέχεσαι, δεν το κάνει αόρατο μέχρι να το παραδεχτείς.
Κείμενο: Γιάννης Βογιακέλης- loveletters.gr
