Κάποτε ζούσα μόνο για σένα. Κάποτε ήσουν τα πάντα για μένα. Κάποτε πίστευα πως δεν υπάρχει ζωή χωρίς εσένα. Κάποτε νόμιζα πως δε θα ήμουν τίποτα χωρίς εσένα.
Κάποτε σε αγαπούσα. Κάποτε έδειχνες ότι με αγαπούσες κι εσύ. Κάποτε ήμουν ευτυχισμένη. Κάποτε πίστευα πως ζούσα ένα όνειρο. Κάποτε ήταν όλα αλλιώς.
Τώρα ζω μόνο για μένα. Τώρα δεν είσαι τίποτα για μένα. Τώρα υπάρχει ζωή χωρίς εσένα. Τώρα ζω χωρίς εσένα. Και ξέρεις γιατί;
Γιατί το όνειρο που πίστευα πως ζω τότε μαζί σου ήταν παραμύθι και η πραγματικότητα ήταν άλλη. Δε με ήθελες τελικά. Έπαιζες μαζί μου. Τόσο απλά. Τώρα το βλέπω. Τώρα το καταλαβαίνω. Τότε όχι. Τότε δε μπορούσα.
Και ξέρεις γιατί; Γιατί δεν έπαιξες τίμια στη ρουλέτα της αγάπης. Εγώ τα τίναξα όλα στον αέρα, τα έπαιξα όλα για όλα, ακόμα και τα ρέστα μου, ότι μπορούσε να χει απομείνει για να είμαι απλά μαζί σου. Μόνο αυτό ήθελα.
Μόνο αυτό με έκανε ευτυχισμένη αλλά εσύ έπαιξες ύπουλα. Πάντα είχες κρυμμένο έναν άσσο στο μανίκι για να μου τη φέρεις.
Μια στιγμή απρόβλεπτη είχες βάλει στόχο να κερδίσεις το στοίχημα με τον εαυτό σου. Απλά να επιβεβαιωθείς ήθελες ότι μετράς σαν άντρας και ήθελες να το παίξεις και λίγο αγαπησιάρης να δεις αν σου βγαίνει και αυτή η πλευρά του εαυτού σου. Όμως όχι. Το σενάριο αυτού του ρόλου δεν είναι για σένα.
Δε με εκτίμησες ποτέ. Δε με σεβάστηκες. Δε με αγάπησες ούτε στο ελάχιστο και η ώρα της πουστιάς ήρθε. Ο άσσος στο μανίκι άρχισε να φαίνεται. Σου είπα μη το κάνεις. Ξανασκέψου το.
Μου είπες “δε γίνεται αλλιώς.”
Σου είπα “σε αγαπάω”, “δε θέλω να σε χάσω.”
Μου είπες “λυπάμαι αλλά προσπάθησα και δε μπόρεσα να νιώσω τίποτα για σένα.”
Σου είπα “σε περίμενα πιο ξηγημένο.”
Μου πες πως έχω δίκιο αλλά “δε μπόρεσες να διαχειριστείς τη σχέση μας.”
Σου είπα ότι μετά από αυτά δε θέλω να ακούσω τίποτ’ άλλο από σένα.
Μου είπες πρέπει να φύγεις τώρα.
Σου είπα αντίο.
Πίσω από κάθε αντίο πνίγονται πληγωμένες καρδίες, αναπάντητα ερωτήμενα και ένα σωρό βουβά δάκρυα που θέλουν να ξεσπάσουν και δε μπορούν. Γιατί δε σε θέλει. Γιατί δεν άξιζε. Γιατί πρέπει να σου μείνει λίγη αξιοπρέπεια και να δεχτείς την επιθυμία του να μη τον ξαναενοχλήσεις ποτέ. Γιατί το αγόρι έφυγε μέσα από τη ζεστή αγκαλιά.
Κρύφτηκε το δάκρυ πίσω από ένα πικρό χαμόγελο προσπαθώντας να ξεχάσεις. Να πείσεις τον εαυτό σου ότι ναι μπορείς και μόνη.
Μπορείς και χωρίς αυτόν. Και όσο κι αν σε πονάει σφίγγεις τα δόντια και προχωράς.
Κείμενο: Ιωάννα Ντρε- loveletters.gr
