Ξέρεις κάποια πράγματα εάν δεν τα προσπαθήσεις δεν πραγματοποιούνται. Εάν δεν κάτσεις εκεί να επιμείνεις χωρίς να κάνεις ένα βήμα πίσω διαλύονται. Και εάν δεν έχεις και την όρεξη άδικα μπαίνεις στο παιχνίδι. Έτσι ακριβώς ήμασταν και εμείς, μπήκαμε με γκάζι και ξαφνικά πατήσαμε φρένο.
Ό,τι απόσταση μας απομάκρυνε εμείς τη μεγαλώσαμε. Στα μισά της διαδρομής κοιταχτήκαμε σαν ξένοι. Δεν ξέραμε τι ψάχναμε αλλά σίγουρα δεν ψάχναμε ο ένας τον άλλον.
Ακόμα όμως και να ψάχναμε ο ένας τον άλλον κάτι δεν κάναμε σωστά. Τα παρατήσαμε πριν ακόμα καλά-καλά ξεκινήσουμε. Σαν κάτι να μας τραβούσε πίσω και εμείς έπρεπε να το υπακούσουμε… και υπακούσαμε, τα παρατήσαμε χωρίς δεύτερη σκέψη, χωρίς δεύτερη προσπάθεια.
Πλέον δεν βλεπόμασταν, κάθε επαφή μας είχε χαθεί. Σε είχα χάσει από τον ορίζοντα όπως και εσύ εμένα. Έφυγες, έφυγα, χάσαμε και ήταν μια ήττα που τη προκαλέσαμε εμάς.
Κείμενο: Ειρήνη Αντωνάκη- loveletters.gr
