Κάποτε πολλοί από αυτούς που φωνάζετε, τώρα βλέπατε Σεφερλή στις επαναλήψεις των παραστάσεών του στον ΑΝΤ1. Ο Σεφερλής δεν άλλαξε ξαφνικά. Ήταν πάντα ο ίδιος και εξέφραζε ανέκαθεν την ομοφοβική – και όχι μόνο – πραγματικότητα της ελληνικής κοινωνίας.
Για να πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή, να ξεκαθαρίσουμε ότι κανένας δεν εξαιρείται της σάτιρας. Η θεματολογία της είναι απέραντη όπως οφείλει να είναι σε κάθε καλλιτεχνική έκφραση. Φυσικά, υπάρχει σάτιρα και «σάτιρα». Το να προσβάλεις την ουσία της ύπαρξης του άλλου δεν είναι σάτιρα, αντίθετα είναι μια φθηνή και λαϊκιστική προσέγγιση που «βολεύει» τον δημιουργό. Είναι εύκολο να κάνει κανείς αστεία με τις «γεροντοκόρες», «τις αδερφές», «τους χοντρούς» και ούτω καθεξής. Το δύσκολο είναι να στήσεις ένα comedy show που θα έχει ουσία και θα προσφέρει διασκέδαση και χαρά σε όλους καθώς αυτή είναι η δουλειά σου.
Η κουβέντα που αφορά με ποιον επιτρέπεται να αστειευόμαστε και με ποιον όχι, κρατάει χρόνια ολόκληρα και δεν ξεκίνησε τώρα. Ο ορισμός της σάτιρας είναι ο εξής: ποιητικό είδος της λατινικής γραμματείας, με σκωπτικό περιεχόμενο ή λογοτεχνικό είδος που διακωμωδεί με δηκτικό τρόπο τα δημόσια ή ιδιωτικά ήθη, χαρακτήρες ανθρώπων ή καταστάσεις. Ο ορισμός δεν αναφέρει πουθενά «είδος που ξεφτιλίζει ανθρώπους και κοροϊδεύει σκαιά τις ζωές τους». Η αλήθεια είναι ότι πρέπει να είσαι πολύ έξυπνος άνθρωπος και με ταλέντο για να περιηγηθείς σε αυτό το είδος, πως το λένε ρε παιδί μου να μη βαριέσαι να ασχοληθείς βρίσκοντας εύκολα αστεία.
Το «Δελφινάριο», καλώς ή κακώς, είναι ένας χώρος που γεμίζει με ανθρώπους που απολαμβάνουν αυτό το είδος εκλαϊκευμένης κωμωδίας, γεμάτη ρατσιστικά αστεία για τους Αλβανούς, για τις γυναίκες, για τα non binary άτομα, για τους γκέι και πάει λέγοντας. Μια εύπεπτη κωμωδία για τις μάζες. Ο Σεφερλής είναι ο βασικός εκπρόσωπος της λαϊκής κωμικής κουλτούρας της χώρας και δεν θεωρώ πως κατανοεί τη σημαντικότητα αυτού του ρόλου. Η λαϊκή κωμωδία είναι τόσο δημοφιλής γιατί αφορά τον περισσότερο κόσμο. Να πούμε μια δύσκολη αλήθεια; Ο περισσότερος κόσμος δεν συγκινείται από τις «κουλτουριάρικες» παραστάσεις με τα κρυμμένα νοήματα, θέλει να πάει να γελάσει. Και δυστυχώς θέλει να πάει να γελάσει με αυτά που θεωρεί ότι είναι κατώτερα από τον ίδιο. Ο Ελληνάρας λοιπόν, θέλει να πάει να ακούσει αστεία που ταπεινώνουν κάποιον άλλον και ενδυναμώνουν την ίδια του την ύπαρξη. Στο μεταξύ αυτού του είδους οι «Ελληνάρες» είναι οι πιο θλιβερές υπάρξεις από όλες.
Έτσι ο Μάρκος Σεφερλής αναμασά και πουλάει με τεράστια επιτυχία εδώ και 20 χρόνια τις ίδιες κλισέ «κρύες» ατάκες οι οποίες υποκινούν αν με ρωτάτε (θα σας πω έτσι κι αλλιώς) τα βίαια ένστικτα του ανθρώπου καθώς δεν σατιρίζεις τον άλλον αλλά νομιμοποιεί με τις παραστάσεις του την κοροϊδία, το bullying και ταπείνωση συγκεκριμένων ομάδων και διαιωνίζει επικίνδυνα κλισέ που τα τελευταία χρόνια προσπαθούμε με νύχια και με δόντια να αποτάξουμε.
Τα non binary άτομα δεν είναι εκτός της κοινωνίας και μια χαρά μπορεί τα περιλάβει στη θεματολογία των παραστάσεών του όπως γίνεται με όλες τις κοινωνικές ομάδες. Δεν έχει όμως κανένας το δικαίωμα να εξευτελίσει την ύπαρξη κανενός ανθρώπου. Δεν μεγάλωσαν σε μια κοινωνία που τους έστρωσε ροδοπέταλα ούτε χρειάζεται να απολογηθούν – πόσω μάλλον στον Σεφερλή – για την ταυτότητα του φύλου τους.
Δυστυχώς, ο Μάρκος Σεφερλής δεν θα πάει πουθενά γιατί αντιπροσωπεύει ένα τεράστιο κομμάτι της κοινωνίας μας που πιστεύει ότι τα non binary άτομα είναι «ένα αστείο», όπως ήταν πιο πριν οι ανύπαντρες γυναίκες που έμειναν στο ράφι με μόνη παρηγοριά τις γάτες τους, όπως ήταν οι παχύσαρκοι άνθρωποι που δεν χωράνε στη θέση του αεροπλάνου, όπως ήταν οι ηλικιωμένοι και πάει λέγοντας…
Ο Μάρκος Σεφερλής είναι το αστείο που κρύβεται στο υποσυνείδητο πολλών. Sorry ε!
