Η Έλλα Φιτζέραλντ στη διάρκεια της σταδιοδρομίας της, απέκτησε παγκόσμια φήμη και καταξιώθηκε διεθνώς, ξεχωρίζοντας χάρη στις ιδιαίτερες φωνητικές ικανότητές της.
Παρά το πηγαίο της ταλέντο, που δεν έπαψε να καλλιεργεί και να εξελίσσει σε όλη τη διάρκεια της καριέρας της, η Έλλα αντιμετώπιζε δυσκολίες στο να εδραιωθεί στη συνείδηση του κοινού, κυρίως λόγω του χρώματός της, καθώς τα ’50s στην Αμερική συνοδεύτηκαν από ακραίο ρατσισμό -κάτι που δυστυχώς ποτέ δεν απομακρύνθηκε όπως συνεχίζουμε να διαπιστώνουμε.
Η φωνή της ‘Ελλα ήταν μικρής έντασης και σχεδόν παιδική στη χροιά, ωστόσο διακρινόταν για το εξαιρετικό μεγάλο εύρος της (από ρε έως το υψηλό ντο της σοπράνο). Ξεχώρισε, σε σύγκριση με άλλες σύγχρονες τραγουδίστριες, ως προς τον τρόπο προφοράς της, την αίσθηση του τόνου, τη γλυκύτητα της φωνής της και την ικανότητά της να αυτοσχεδιάζει όπως ένας οργανοπαίχτης στο σαξόφωνο ή στην τρομπέτα. Η Έλλα Φιτζέραλντ είχε ένα μοναδικό τρόπο να συνδυάζει τα τραγούδια μεταξύ τους και να τα τραγουδά το ένα μετά το άλλο. Το τραγούδι της το οποίο πέρασε στις μεγαλύτερες επιτυχίες παγκοσμίως είναι το Every time we say goodbye
H Φιτζέλαρντ είχε μάνατζερ ένα από τα πιο λαμπρά μυαλά της εποχής, τον Νόρμαν Γκρανζ, ο οποίος ήταν υπέρμαχος τον ανθρωπίνων δικαιωμάτων, έδινε καθημερινά αγώνα για να αντιμετωπίζονται οι μουσικοί που δούλευαν για αυτόν ως ίσοι, ανεξαρτήτως χρώματος, τόσο στα μέρη που εμφανίζονταν, όσο και στα ξενοδοχεία που διέμεναν. Φυσικά οι προσπάθειες δεν αρκούσαν, καθώς οι δυσκολίες ήταν πολλές και τα εμπόδια ανυπέρβλητα.
«Κάλεσε προσωπικά τον ιδιοκτήτη του Mocamdo και του είπε πως ήθελε να κλείσει αμέσως εμφανίσεις μου στο μαγαζί και πως αν το έκανε θα καθόταν στο πρώτο τραπέζι κάθε βράδυ».
Υπάρχει μια ιστορία που ξέρουν οι γνώστες της τζαζ και λένε μεταξύ τους. Η Έλλα βρισκόταν στο Ντάλας του Τέξας, περιοδεύοντας με τους Philarmonic. Μια ομάδα αστυνομικών, ενοχλημένη από τη στάση του Γκαρνζ που διεκδίκησε ισότητα για τους μουσικούς του, εισέβαλε στο καμαρίνι της τραγουδίστριας όπου ο Ντίζι Γκιλέτζμπι και ο Ιλινόις Τζάκετ έπαιζαν ζάρια και συνέλαβε τους πάντες. «Μας πέταξαν κάτω και μας πέρασαν χειροπέδες, ενώ αργότερα που μας πήγαν στο τμήμα, είχαν το θράσος να μας ζητήσουν και αυτόγραφα» δήλωσε η Έλλα μετά το συμβάν.
Ένα μαγαζί όνειρο για να εμφανιστεί κάθε καλλιτέχνης, ήταν εκείνη την εποχή το Mocambo στο Λος Άντζελες, όπου μεταξύ άλλων έκανε το ντεμπούτο του στη Δυτική Ακτή ο Φρανκ Σινάντρα, ενώ σύχναζαν οι Κλαρκ Γκέιμπλ, Τσάρλι Τσάπλιν, Μπόγκαρτ και Μπακόλ. «Έχω ένα τεράστιο χρέος στη Μέριλιν Μονρόε» θα πει η Έλλα. «Κάλεσε προσωπικά τον ιδιοκτήτη του Mocamdo και του είπε πως ήθελε να κλείσει αμέσως εμφανίσεις μου στο μαγαζί και πως αν το έκανε θα καθόταν στο πρώτο τραπέζι κάθε βράδυ. Του υπενθύμισε, επίσης, πως αν διέρρεε η ιστορία στον Τύπο, θα γινόταν χαμός, κάτι που συνέβη καθώς η Μονρόε, ήταν μία σούπερ σταρ. Ο ιδιοκτήτης δέχτηκε και η Μέριλιν ήταν όντως εκεί, στο πρώτο τραπέζι, κάθε βράδυ. Μετά από αυτό, δεν ξαναεμφανίστηκα ποτέ σε μικρό χρόνο. Ήταν μια ασυνήθιστη γυναίκα, μπροστά από την εποχή της και δεν το γνώριζε».
Με πληροφορίες από womantoc
