Ακόμα και πίσω από μια εικόνα φαινομενικής τελειότητας μπορεί να κρύβεται μια δύσκολη, έως και δραματική ιστορία. Αυτή είναι η περίπτωση της Ζιζέλ Μπούντχεν, που δεν έχει κρύψει ότι στο παρελθόν υπέφερε από έντονο άγχος, κρίσεις πανικού και φοβίες που περιόριζαν τη ζωή της, φτάνοντάς τη σε σημείο να σκεφτεί την αυτοκτονία.
Συγκεκριμένα, στην αυτοβιογραφία της έγραφε:
«Ένιωθα ότι καθετί στη ζωή μου μπορεί να με σκοτώσει. Άρχισε με τα αεροπλάνα και τα ασανσέρ. Μετά ήταν τα τούνελ, τα ξενοδοχεία, οι αίθουσες φωτογράφησης και τα αυτοκίνητα. Στο τέλος, ήταν το ίδιο μου το διαμέρισμα. Δεν μπορούσα να βρω τρόπο διαφυγής και δεν μπορούσα να σκεφτώ ότι η επόμενη μέρα μου θα ήταν πάλι έτσι». Τότε, στα 23 χρόνια της, της μπήκε στο μυαλό η ιδέα του θανάτου.
«”Ίσως να είναι ευκολότερο απλώς να πηδήξω”, σκεφτόμουν. “Θα τελειώσει όλο αυτό, θα γλιτώσω”. Πλέον, όταν σκέφτομαι αυτό το 23χρονο κορίτσι, θέλω να κλάψω. Θα ήθελα να της πω ότι θα τα καταφέρει και ότι δεν έχει ζήσει τίποτα ακόμα. Τότε όμως, η μόνη λύση έμοιαζε το να πηδήξω».
Σε μια νέα της ανάρτηση η Ζιζέλ ποζάρει αγκαλιά με το σκυλάκι της, το ημίαιμο πίτμπουλ, και θυμάται τις δύσκολες στιγμές του παρελθόντος αλλά και το πώς κατάφερε να τις ξεπεράσει. Στη λεζάντα γράφει:
«Από τη δική μου εμπειρία έμαθα ότι τίποτα δεν είναι μόνιμο. Κάποιες φορές μια διακριτική υπενθύμιση ότι τα άσχημα συναισθήματα τελικά θα υποχωρήσουν μπορεί να λειτουργήσει σαν φάρος ελπίδας. Το άγχος μπορεί να μας κατακυριεύσει και κάποιες φορές χρειαζόμαστε μια υποστηρικτική ώθηση που θα μας βοηθήσει να ξεφύγουμε από τον φαύλο κύκλο της ανησυχίας. Οι δικές μου κρίσεις πανικού ήταν δύσκολες για μένα και αναζήτησα βοήθεια. Σε τέτοιες στιγμές, μπορεί να βοηθήσουν φίλοι, συγγενείς και ειδικοί, όπως και τεχνικές αναπνοής και διαλογισμού. Το σημαντικότερο είναι να απομακρυνθείς από την αδράνεια και να αναζητήσεις εναλλακτικές. Η ζωή είναι το σπουδαιότερο δώρο μας – και κάθε μέρα αξίζει».
