Διαβάζει βιβλία μια ζωή κι ακόμη και στην Κατοχή θυμάται να τα ανταλλάσσει με τις φίλες της. Ήταν 20 ετών το 1948 όταν αγόρασε το «Όσα παίρνει ο άνεμος» της Μάργκαρετ Μίτσελ στην πρώτη του έκδοση και το 1950 έκανε δώρο «στον μπαμπάκα της», όπως γράφει η αφιέρωση, τα «Άπαντα» του Γ. Σουρή. Η 92χρονη Ιουλία Ταλιαδώρου από τη Θεσσαλονίκη διαβάζει σε όλη της τη ζωή βιβλία, ακόμα και στη διάρκεια της πανδημίας.
Γεννημένη το 1928, θυμάται σαν χθες πως από παιδί ήταν περικυκλωμένη από βιβλία. Αυτό δεν άλλαξε ούτε ενώ μεγάλωνε τα δικά της παιδιά κι εργαζόταν στην Τράπεζα της Ελλάδας, όπου μπήκε με εξετάσεις, όπως τονίζει σε ρεπορτάζ του ΑΠΕ-ΜΠΕ. Την ίδια αγάπη μοιραζόταν και με τον σύζυγό της, Τάκη Ταλιαδώρο, θρύλο του μπάσκετ της Θεσσαλονίκης, αλλά και της Εθνικής Ελλάδας, ο οποίος έφυγε από τη ζωή το 2011. «Διάβαζε με τις ώρες και ο Τάκης. Όταν σταμάτησε το μπάσκετ, διάβαζε και ψάρευε».
Η κ. Ταλιαδώρου επιδιώκει καθημερινά να ενημερώνεται σφαιρικά, παρακολουθώντας ειδήσεις, τις πρωινές εκπομπές (από «όλα τα κανάλια») και ακούγοντας τοπικό ραδιόφωνο. Επίσης διαβάζει τουλάχιστον δύο ώρες καθημερινά. «Πρέπει πάντοτε κάτι να διαβάζω. Έστω ένα κομμάτι εφημερίδα» όπως σχολιάζει χαρακτηριστικά.
Διαβάζει βιβλία μια ζωή κι ακόμη και στην Κατοχή θυμάται να τα ανταλλάσσει με τις φίλες της.
Τα τελευταία χρόνια πάντως προτιμά τη λογοτεχνία. Έχει διαβάσει όλα τα βιβλία του Ισίδωρου Ζουργού και μέσα στην καραντίνα ανακάλυψε την Ελένη Πριόβολου και την Τζότζο Μόις και έχει ενθουσιαστεί.
Παλαιότερα αγόραζε πολλά βιβλία, πάντα όμως δανειζόταν ακόμη περισσότερα. Εδώ και δεκαετίες είναι θαμώνας της Δημοτικής Βιβλιοθήκης Θεσσαλονίκης, όπου οι εργαζόμενοι τη γνωρίζουν με το μικρό της όνομα. Την περίοδο που η βιβλιοθήκη έμεινε κλειστή, λόγω της καραντίνας, η κόρη της τής έδωσε ένα βιβλίο της Πριόβολου, το οποίο, καθώς δεν ήξερε πότε θα ξαναανοίξει η βιβλιοθήκη, διάβασε αργά αργά, για να μην τελειώσει γρήγορα. «Το τσιγκουνευόμουν» λέει.
Από τον Ιούνιο, που άνοιξε ξανά η Βιβλιοθήκη, δανείζεται 3-5 βιβλία τη φορά σε κάθε διαδρομή που κάνει, κάθε 1,5-2 μήνες. «Μια κατηφόρα είναι μετά», περιγράφει την επιστροφή της στο σπίτι.
Παρά τα 92 της χρόνια συνεχίζει τις βόλτες της, σε αντίθεση με τις περισσότερες φίλες της που δυσκολεύονται να μετακινηθούν. Πονάνε λίγο τα γόνατά της, αλλά δεν το βάζει κάτω. «Το σώμα θυμάται», λέει και εξηγεί ότι η καλή της φυσική κατάσταση οφείλεται στην εντατική γυμναστική που έκανε επί δεκαετίες. Έχει πάρει μέρος έξι φορές σε πανελλήνιους κωπηλατικούς αγώνες, αλλά και σε ιστιοπλοϊκούς και μέχρι πριν από λίγα χρόνια κολυμπούσε με τις ώρες.
*Με στοιχεία και φωτό από ΑΠΕ-ΜΠΕ