«Το δέντρο με τις χρυσές πεταλούδες», το ντεμπούτο του Φαμ Τιέν Αν (Phạm Thiên Ân) που απέσπασε τη «Χρυσή Κάμερα» (το βραβείο για τον καλύτερο πρωτοεμφανιζόμενο σκηνοθέτη) στο Φεστιβάλ Καννών, είναι μια ταινία που υπάγεται στο slow cinema, με στατικά πλάνα, αργούς ρυθμούς και παύσεις ανάμεσα στους διαλόγους.
Μια κινηματογραφική ποίηση για όσους αρέσκονται σε αυτού τους είδους το σινεμά. Σε όσους αρέσουν τέτοιου είδους ταινίες θα μπορούσαμε να εκφράσουμε πως βλέποντας μια «τέτοια» ταινία αισθάνεσαι πως σου δίνεται ο πραγματικά, ποσοτικά και ποιοτικά, χρόνος για να συλλάβεις, να επεξεργαστείς και να αφομοιώσεις/ρουφήξεις ουσιαστικά όλο το νόημα και την τέχνη του έργου. Είναι σαν ένα κινούμενο ποίημα που δεν αφήνει απλώς εντυπώσεις (εντύπωση), αλλά εμπειρίες (εμπειρία) που μπορούν να αγγίξουν το όνειρο και την πραγματικότητα μαζί ή και μεμονωμένα. Είναι βίωμα.
Σε μια εποχή που διακατέχεται από τόσο γρήγορες ταχύτητες και εναλλαγές καταστάσεων, η εμπειρία του να παρακολουθήσεις μια τέτοια ταινία, φυσικά έχοντας μια «κάποια» ποιότητα, σκηνοθετικά, φωτογραφικά, μουσικά κτλ. αποτελεί βάλσαμο για την ψυχή γιατί ενισχύει τη μαγεία που σου προσδίδει η κινηματογραφική διαδικασία: Είσαι σε μια αίθουσα με αγνώστους (πολλούς ή λίγους δεν έχει σημασία) στο σκοτάδι με το φως της μεγάλης οθόνης, τα χρώματά της, και τους ήχους της.
Πραγματικά, τέτοιες ταινίες σε βοηθούν να νιώσεις το πραγματικό νόημα της ροής του χρόνου.
«Το δέντρο με τις χρυσές πεταλούδες», ως «τέτοια» ταινία, λειτουργεί σαν ψυχοθεραπεία, γιατί ασχολείται με ένα κατά βάση υπαρξιακό θέμα, το θέμα της πίστης. Δεν θα το περιόριζα μόνο στο θρησκευτικό πλαίσιο, όπως φαινομενικά μπορεί να συμπεράνει κανείς. Το νόημα είναι πιο γενικό. Είναι απλό μεν, αλλά και βαθύ. Η «ύπαρξη», ο «σκοπός της ύπαρξης» και η «πίστη» έχουν, αποδεδειγμένα, βαθιά ιστορία στην ιστορία του ανθρώπου. Αυτό είναι κατ’ ουσίαν και το feeling της ταινίας.
Σίγουρα μια «τέτοιου» είδους ταινία τη βλέπεις ξεκάθαρα στον κινηματογράφο για να μπορείς να μετέχεις στην κινηματογραφική εμπειρία. Να είσαι στο mood, στη «φάση», στο «grοove». Ακόμη κι αν έχεις home cinema στο σπίτι, σίγουρα δεν είναι η ίδια εμπειρία, ακριβώς γιατί βρίσκεσαι στην άνεση του σπιτιού σου και δε μετέχεις στην ιεροτελεστία του κινηματογράφου.
«Το δέντρο με τις χρυσές πεταλούδες» παίζεται από τις 11 Ιανουαρίου στις κινηματογραφικές αίθουσες και πραγματικά εάν θέλετε να ξεφύγετε από τους γοργούς, άτσαλους ρυθμούς της σημερινής πραγματικότητας αξίζει να τη δείτε. Όπως αξίζει να τη δείτε κι εκείνοι που απλά «είστε» αυτού του σινεμά.*
*Όσοι αρέσκεστε σε ρυθμούς Jason Statham, καλά κάνετε, αλλά δεν θα περάσετε σίγουρα καλά βλέποντας το «Το δέντρο με τις χρυσές πεταλούδες».
Υπόθεση: Ένας νεαρός άντρας μετά το θάνατο της νύφης του αναλαμβάνει τη φροντίδα του ορφανού 5χρονου ανιψιού του καθώς προετοιμάζει την κηδεία της στον τόπο καταγωγής της.
http://www.youtube.com/watch?v=e_xgiGVA5IE&t=3s
To δέντρο με τις χρυσές πεταλούδες / Inside the Yellow Cocoon Shell
Σκηνοθεσία / Σενάριο: Φαμ Τιέν Αν (Phạm Thiên Ân)
Φωτογραφία: Ντιν Ντούι Χανγκ
Μοντάζ: Φαμ Τιέν Αν
Πρωταγωνιστούν: Λε Φονγκ Βου, Νγκιούεν Θι Τρουκ Κουίν, Νγκιούεν Θιν
Διάρκεια: 182 λεπτά
Χώρες παραγωγής: Βιετνάμ, Σιγκαπούρη, Γαλλία, Ισπανία
Έτος παραγωγής: 2023
