Η Emma Stone γνωρίζει πολύ καλά τον συνεργάτη και φίλο της Γιώργο Λάνθιμο. Μαζί έχουν γυρίσει τρεις μεγάλου μήκους ταινίες, μία μικρού μήκους και ένα επερχόμενο πρότζεκτ με έδρα την Ελλάδα.
Σε μία πρόσφατη κουβέντα της στο περιοδικό GQ, η βραβευμένη με Όσκαρ ηθοποιός μίλησε για την «επιθυμία του σκηνοθέτη να κατανοήσει τη δύναμη που έχουν οι άνθρωποι ο ένας πάνω στον άλλον», αλλά και για λιγότερο γοητευτικά, ωστόσο απολύτως κατανοητά και σεβαστά στοιχεία της προσωπικότητάς του.
«Νομίζω ότι τα στοιχεία του ελέγχου υπάρχουν σε κάθε πράγμα που έχει κάνει ποτέ. Αυτό νομίζω ότι είναι μια εμμονή του και κάτι πολύ ενδιαφέρον γι’ αυτόν – η ανθρώπινη φύση και τα είδη των συμφωνιών που κάνουμε σχετικά με την κοινωνικοποίηση και το τι υποτίθεται ότι πρέπει να είμαστε. Ποιος είναι υπεύθυνος; Θέλουμε να είμαστε υπεύθυνοι για τον εαυτό μας ή θέλουμε να είναι κάποιος άλλος; Τι σημαίνει να μας αγαπούν; Είναι όλες αυτές οι αφηρημένες, παράξενες, σουρεαλιστικές απεικονίσεις, αυτά τα πράγματα που είναι πολύ ανθρώπινα και μας επηρεάζουν όλους».
Αυτό το ενδιαφέρον του Λάνθιμου για τη σκοτεινή πλευρά της ανθρωπότητας επισήμανε σε πρόσφατη συνέντευξή του στο IndieWire και ο στενός συνεργάτης και συν-σεναριογράφος του στο “Kinds of Kindness”, Ευθύμης Φιλίππου, αλλά και για το πώς αυτή η σκοτεινή πλευρά γίνεται σημείο αναφοράς σε όλα του τα έργα.
«Η ίδια η ζωή κάνει τους ανθρώπους να αισθάνονται άβολα. Θέλω να πω, δεν είναι ότι προσπαθούμε να γράψουμε περίεργες ταινίες ή να κάνουμε τον [Joe Alwyn] να είναι βιαστής… υπάρχουν βιαστές εκεί έξω και υπάρχουν άνθρωποι που τους βίασαν», εξηγεί ο Φιλίππου αναφερόμενος στον χαρακτήρα του έργου που βιάζει την ίδια του την εν διαστάσει σύζυγο.
Παρά την ένταση και την ευαλωτότητα πολλών από τις σκηνές που έχει κάνει για τον Λάνθιμο, πάντως η Στόουν εξηγεί ότι δεν ένιωσε ποτέ δυσφορία γύρω από αυτό που την έβαλαν να κάνει. «Είναι περίεργο γιατί το θέμα είναι προφανώς τόσο έντονο σε αυτές τις στιγμές [στο “Kinds of Kindness”], αλλά η αίσθηση του σετ δεν αλλάζει πραγματικά, επειδή είναι ένα τόσο περιορισμένο περιβάλλον και επειδή όλοι, πολλές φορές, έχουν συνήθως δουλέψει μαζί στο παρελθόν και εμπιστεύονται ο ένας τον άλλον.Νομίζω ότι θα ήταν πολύ διαφορετικό σε ένα διαφορετικό περιβάλλον».
Η ίδια, όμως, με λίγο χιούμορ εξηγεί ότι το γεγονός ότι η Τέχνη του Λάνθιμου «μεταφέρθηκε» στις μεγάλες αίθουσες, τα μεγάλα στούντιο και το ακόμα μεγαλύτερο κοινό δεν τον έχει αλλάξει. Δεν έχει αλλάξει καν μία συγκεκριμένη παραξενιά του δημιουργού που είχε να κάνει με τα χρήματα, ένα κουσούρι αναφορικά με το πόσα κοστίζει ένα έργο διάνοιας εκεί στη μεγάλη, τρελή και γεμάτη από… ανεξάντλητες ευκαιρίες Αμερική.
«Είναι ακόμα δυστυχισμένος», δήλωσε η Στόουν αστειευόμενη. «Δεν τον έχω δει να αλλάζει. Ρωτάει γιατί όλα κοστίζουν τόσο πολύ. Όπως, ‘Γιατί κοστίζει τόσο πολύ να γυρίσουμε αυτή την ταινία; Κάναμε το ‘Dogtooth’ με… ένα κορδόνι παπουτσιού’. Όταν πρόκειται για το σύστημα των στούντιο, ειδικά το αμερικανικό σύστημα των στούντιο, είναι προφανώς ένα διαφορετικό… θηρίο. Είναι απλά γενικές ερωτήσεις του τύπου, “Δεν το καταλαβαίνω. Τι συμβαίνει στην Αμερική;’ Από πλευράς προσωπικότητας, είναι λίγο πολύ ο ίδιος, απλά εξίσου σαν, ‘Αυτό είναι μια γαμημένη καταστροφή’».
