Ένα τραγούδι που έγραψε ο Willie Dixon, και έγινε επιτυχία για τον Otis Rush το 1956. Οι Led Zeppelin αργότερα διασκεύασαν το τραγούδι για το ντεμπούτο τους άλμπουμ το 1969, το δεύτερο τραγούδι του Willie Dixon σε αυτό το άλμπουμ.
Σύμφωνα με τον βιογράφο Mitsutoshi Inaba «το θέμα του τραγουδιού είναι οι συνέπειες της μοιχείας και η αίσθηση ότι ένας άντρας δεν μπορεί να εγκαταλείψει μια σχέση»:
Δεν μπορώ να σε αφήσω, μωρό μου,
αλλά πρέπει να σε απογοητεύσω για λίγο
Ξέρεις ότι δεν μπορώ να σε παρατήσω, μωρό μου,
αλλά πρέπει να σε απογοητεύσω για λίγο
, Λοιπόν, μπέρδεψες το χαρούμενο σπίτι μου, μωρό μου
Με έκανε να κακομεταχειρίζομαι το μοναχοπαίδι μου
Στην αυτοβιογραφία του, ο Willie Dixon εξήγησε ότι το “I Can’t Quit You Baby” γράφτηκε για μια σχέση με την οποία ο Rush απασχολούσε εκείνη την εποχή. Ο Dixon το χρησιμοποίησε αυτό για να σχεδιάσει μια παθιασμένη ερμηνεία του Rush. Παρά το γεγονός ότι πιστώθηκε αποκλειστικά στον Dixon, ο Rush θεώρησε ότι η ταυτότητα του τραγουδιού είναι πολύ δική του:
Ο Γουίλι απλά βουίζει τον ήχο, δεν έπαιζε ποτέ τίποτα, ξέρεις. Θα προσπαθούσε να μου πει μερικές φράσεις πώς πάει το τραγούδι και το έκανα λίγο πολύ μόνος μου, όπως ακουγόταν. Ο τρόπος που τραγούδησα το τραγούδι και ο τρόπος που έπαιζα την κιθάρα μου ήταν αυτό που ήθελα να παίξω.
Η Inaba πρόσθεσε: «Η παθιασμένη φωνητική μελωδία του Otis με εναλλαγές φυσικής φωνής, φαλτσέτο, κραυγές και γρυλίσματα, είναι πράγματι το στυλ του τραγουδιού του». Το τραγούδι σημειώνεται στο κλειδί της Α μείζονος σε χρόνο 12/8 με ρυθμό “αργό μπλουζ”. Η αρχική έκδοση του Rush αποτελείται από τέσσερα φωνητικά τμήματα δώδεκα ράβδων με γεμίσματα μολύβδου κιθάρας. Ήταν η πρώτη ηχογράφηση του Rush και έλαβε χώρα στο Σικάγο γύρω στον Ιούλιο του 1956. [5] Συνοδός του Rush στην κιθάρα και το φωνητικό είναι ο Big Walter Horton στην φυσαρμόνικα, ο Red Holloway στο τενόρ σαξ, ο Lafayette Leake στο πιάνο, ο Wayne Bennett στη δεύτερη κιθάρα, ο Dixon μπάσο και ο Al Duncan στα ντραμς.
Το “I Can’t Quit You Baby” ήταν ένα όχημα για τον ενορχηστρωτή-παραγωγό Dixon για να λανσάρει την Rush and Cobra Records , καθώς ήταν το πρώτο σινγκλ και για τους δύο. Από αυτή την άποψη, ήταν μια επιτυχία, φτάνοντας στο νούμερο έξι στο τσαρτ Rhythm & Blues Records του Billboard το 1956.
Οι Zeppelin ερμήνευαν το τραγούδι ζωντανά τακτικά κατά τα πρώτα τους χρόνια και το αρχικό σινγκλ του Rush μπήκε στο Blues Foundation Hall of Fame το 1994.
