Κανένας Βρετανός καλλιτέχνης δεν μπήκε στο top 10 των μεγαλύτερων άλμπουμ και singles του 2024. Αλλά τι σημασία έχει; Τα μεγάλα ονόματα έκαναν διάλειμμα, και οι Charli XCX και Central Cee είναι έτοιμοι να πάρουν τη σκυτάλη.
Για δεκαετίες, η Βρετανία έπαιζε ρόλο-κλειδί στην pop βιομηχανία, δημιουργώντας superstars που κατακτούσαν τον κόσμο. Οπότε, όταν βλέπεις τις παγκόσμιες λίστες με τις μεγαλύτερες επιτυχίες του 2024 και δεν υπάρχει ούτε ένας Βρετανός καλλιτέχνης, είναι κάπως… σοκαριστικό. Τα νέα δεδομένα της IFPI δείχνουν ότι το top 10 είναι αποκλειστικά γεμάτο με Αμερικανούς και Νοτιοκορεάτες καλλιτέχνες.
Αυτό λέει πολλά για το πώς η άνοδος των social media και του streaming έχει αλλάξει το παιχνίδι, ανοίγοντας τον δρόμο σε καλλιτέχνες εκτός του κλασικού αγγλοαμερικανικού pop άξονα. Τέσσερα από τα 10 μεγαλύτερα άλμπουμ του 2024 είναι κορεάτικα, αποδεικνύοντας ότι η K-pop εξακολουθεί να σαρώνει, παρόλο που η Νότια Κορέα έχει 17 εκατομμύρια λιγότερους κατοίκους από το UK. Στην πραγματικότητα, η K-pop έχει καταφέρει να «πακετάρει» και να προωθήσει τη manufactured pop με πολύ πιο έξυπνο τρόπο από το Ηνωμένο Βασίλειο ή τις ΗΠΑ. Και οι fans δεν ακούν απλά μουσική – αγοράζουν φυσικά albums: αν αφαιρέσουμε το streaming και δούμε τις καθαρές πωλήσεις, τα 17 από τα 20 κορυφαία παγκόσμια best-sellers είναι από τη Νότια Κορέα. Ένα μικρό boost το δίνουν και οι πολλαπλές εκδόσεις που κυκλοφορούν, αφού, για παράδειγμα, το άλμπουμ των Seventeen είχε 12 διαφορετικές εκδόσεις. Αν όμως μιλάμε για το απόλυτο master στο fan-baiting, αυτός ήταν η Taylor Swift: το The Tortured Poets Department βγήκε σε 36 (!) διαφορετικές εκδοχές, εκ των οποίων οι 19 ήταν φυσικές κόπιες, και φυσικά κατέκτησε την κορυφή των charts.
Παράλληλα, το τελευταίο trend που κυριαρχεί είναι η country ή η country-influenced pop, κάτι που βοήθησε καλλιτέχνες όπως ο Morgan Wallen και ο Noah Kahan να μπουν στις λίστες. Δεν είναι και η πιο βρετανική τάση, αφού το ΗΒ παραδοσιακά δεν φημίζεται για το country.
Επιπλέον, η απουσία Βρετανών καλλιτεχνών δείχνει και ένα άλλο θέμα: εδώ και καιρό, το ΗΒδεν έχει βγάλει έναν mainstream pop star τόσο ξεχωριστό και πρωτότυπο ώστε να κατακτήσει τη διεθνή σκηνή. Η μόνη βρετανική παρουσία στο global singles chart της IFPI ήταν ο Artemas στο #15 με το I Like the Way You Kiss Me, αλλά η υπόλοιπη δουλειά του δεν είχε την ίδια απήχηση – και μάλλον το στυλ του δεν είναι αρκετά crossover. (Αρκεί να πούμε ότι το τελευταίο του τραγούδι πήρε το όνομά του από πορνογραφικό site.) Παρ’ όλα αυτά, η Raye έχει βάσιμες ελπίδες να χτίσει πάνω στην επιτυχία του ντεμπούτου της στις ΗΠΑ, ενώ η Lola Young – με το UK No. 1 single Messy, που κάνει περισσότερα streams στο Spotify από επιτυχίες της Lady Gaga, της Chappell Roan και της Sabrina Carpenter – μπορεί να είναι το επόμενο μεγάλο όνομα.
Πάντως, η λίστα της IFPI δεν λέει όλη την αλήθεια. Ίσως το πρόβλημα δεν είναι ότι το ΗΒ δεν έχει pop stars, αλλά ότι οι μεγαλύτεροι καλλιτέχνες του (Harry Styles, Adele, Ed Sheeran, Lewis Capaldi) βρίσκονται είτε σε hiatus είτε στο στούντιο για νέα μουσική. Και σίγουρα δεν μπορείς να πεις ότι το Brat της Charli XCX πέρασε απαρατήρητο – μπορεί οι πωλήσεις να μην το έβαλαν στο παγκόσμιο Top 10, αλλά είχε τεράστιο αντίκτυπο. Δεν είναι τυχαίο ότι η καμπάνια της Kamala Harris στις αμερικανικές εκλογές άλλαξε όλο το social media branding της ώστε να ταιριάζει με την αισθητική του άλμπουμ, αφού η Charli την υποστήριξε δημόσια.
Επίσης, λίγο μετά το διάστημα που καλύπτει η λίστα, το ντεμπούτο άλμπουμ του Central Cee, Can’t Rush Greatness, μπήκε κατευθείαν στο #9 του αμερικανικού chart. Ok, δεν είναι ακριβώς κάτι που θα κρατούσε ξάγρυπνο τον Kendrick Lamar, αλλά δεδομένης της παραδοσιακής δυσκολίας που έχουν οι non-American rappers να μπουν στην αμερικανική αγορά, αυτό από μόνο του είναι τεράστιο κατόρθωμα.
Το πιο ενδιαφέρον είναι ότι τόσο η Charli XCX όσο και ο Central Cee πήραν τον χρόνο τους για να φτάσουν στην εμπορική τους κορύφωση: το Brat είναι το έκτο της άλμπουμ, ενώ το Can’t Rush Greatness ήρθε σχεδόν οκτώ χρόνια μετά το πρώτο EP του Central Cee. Εδώ υπάρχει ένα μάθημα για τη μουσική βιομηχανία: το να δίνεις χρόνο στους καλλιτέχνες να εξελιχθούν είναι πολύ πιο σημαντικό από το να περιμένεις άμεσα viral επιτυχίες. Ίσως αυτό έχει αρχίσει να γίνεται αντιληπτό, ειδικά μετά την εποχή που οι μεγάλες δισκογραφικές υπέγραφαν ό,τι γινόταν viral, ελπίζοντας σε γρήγορα αποτελέσματα. (Θυμάται κανείς όταν το 2020 πίστευαν σοβαρά ότι οι sea shanties θα ήταν το next big thing;) Τώρα οι labels λένε ότι έχουν αρχίσει να επενδύουν περισσότερο στη μακροπρόθεσμη ανάπτυξη των καλλιτεχνών. Λογική στρατηγική – μένει να δούμε αν θα αποδώσει.
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.
