Άργησα λίγο να δω τον τελευταίο κύκλο της σειράς Emily in Paris γιατί μόλις χτες γύρισα από το όμορφο νησί και δεν ήθελα να μπλέξω τις νησιωτικές μου εικόνες με το Παρίσι ή έστω οι σειρές είναι η αθηναϊκή μου συνήθεια. Η σειρά όταν πρωτοβγήκε ήταν φαινόμενο και όχι άδικα. Μας είχε λείψει μια σειρά γεμάτη αμερικανική αφέλεια, χρώματα, χαριτωμένες παρεξηγήσεις και φυσικά το μεγάλο της ατού είναι ότι ξεχειλίζει από Παρίσι.
Στην πόλη του φωτός η Emily συνεχίζει να κάνει το κομμάτι της ως marketing executive που ψάχνει ακόμα την ισορροπία ανάμεσα στην εργασία της και την προσωπική της ζωή. Το αστείο είναι πως μετά από τόσες σεζόν προσπαθεί να προσαρμοστεί στον «γαλλικό» τρόπο ζωής, ασχολείται με τους ίδιους τύπους και κυρίως προσποιείται το θύμα των ίδιων των επιλογών της.
Επιτέλους, τα βρίσκει με τον Γκαμπριέλ δηλώνοντας πως και οι δύο βαρέθηκαν τα μυστικά. Μάλιστα η Emily ουρλιάζει πως θέλει να σταματήσει να έχει μυστικά σα να φταίνε όλοι οι υπόλοιποι για τις καταστάσεις που ανακατεύει η ίδια τον εαυτό της. Δηλαδή, όταν είσαι ερωτευμένη με κάποιον και επειδή δεν μπορείς να τον έχεις καθώς τα έχει με «την πρώτη φίλη που έκανες στο Παρίσι», τον κρατάς σαν φίλο ενώ ταυτόχρονα παίζεις με τα συναισθήματα ενός άντρα ερωτευμένου μαζί σου δεν σε κάνει και πολύ το θύμα. Not very mindful, not very demure Emily.
Τα ρούχα στη σειρά παραμένουν μοναδικά. Μπορεί κανένας να μην μπορεί να ντυθεί έτσι στην καθημερινότητά του (εκτός αν έχεις την Giant και σε λένε Δράκου) όμως είτε σου αρέσει το στυλ ή όχι η Emily είναι ένας μικρός καμβάς για την Marylin Fitoussi που την ντύνει. Βέβαια όλοι οι κύκλοι ήταν κάπως πιο ειδυλλιακοί από την πραγματικότητα αλλά αυτός πλησίασε επικίνδυνα στα όρια της σαπουνόπερας. Δεν ήξερα αν βλέπω το Dynasty ή το Emily in Paris. Όλα είναι υπερβολικά και δεν έχουν καμία σχέση με τον ρεαλισμό της ζωής ούτε στο ελάχιστο ενώ τα προβλήματα σκάνε από παντού και είναι τόσο προβλέψιμα. Το σενάριο μετά από 4 κύκλους είναι ακριβώς το ίδιο. Καμία απολύτως πρωτοτυπία. Θα μου πεις «Τι περίμενες;» θα σου πω ότι περίμενα έστω μια μικρή εξέλιξη χαρακτήρων για μια σειρά με τέτοιο μπάτζετ. Ο σκυλάκος μου έχει ωριμάσει δέκα φορές περισσότερο από όλους τους χαρακτήρες μαζί.
All in all, η αλήθεια είναι ότι παραμένει η ιδανική σειρά να χαλαρώσεις και να ξεχαστείς. Οι εικόνες της είναι μαγικές γιατί το Παρίσι από μόνο του αποτελεί ένα τεράστιο κινηματογραφικό σκηνικό. Εάν δεν σε νοιάζει ιδιαίτερα η υπόθεση που επαναλαμβάνεται με διαφορετικά couture ρούχα να τη δεις θα περάσει ευχάριστα η ώρα!
