Μόλις βγήκε το KAOS το είδα σχεδόν μέσα σε δυο μέρες. Ο απελπιστικός εθισμός μου στις καλές σειρές και στις μεγάλες παραγωγές με αποχαυνώνει συχνά και με κλείνει σπίτι μου. Όχι ότι δε μου αρέσει αλλά για να έχουμε να λέμε…
Δεν είναι η πρώτη φορά που οι Αμερικάνοι ασχολούνται με την ελληνική μυθολογία – κι ούτε θα ναι η τελευταία. Ενώ η πλοκή του είναι αρκετά δαιδαλώδης, το σενάριο είναι τόσο άρτιο που παίρνουμε τις απαντήσεις που χρειαζόμαστε τη στιγμή που τις χρειαζόμαστε.
Υπόθεση:
Ο Δίας απολάμβανε πολύ καιρό την ιδιότητά του ως Βασιλιάς των Θεών. Μέχρι που ένα πρωί ξυπνάει και ανακαλύπτει μια ρυτίδα στο μέτωπό του. Η νεύρωση ξεκινά και τον οδηγεί σε ένα επικίνδυνο, παρανοϊκό μονοπάτι. Ο Δίας πείθεται ότι έρχεται η πτώση του και αρχίζει να βλέπει σημάδια της παντού.
Ο άλλοτε αξιόπιστος αδερφός του Δία, ο Άδης, ο Θεός του Κάτω Κόσμου, χάνει κρυφά τον έλεγχο στη σκοτεινή κυριαρχία του.
Υπάρχει ένα πλήθος νεκρών που περιμένουν και γίνονται νευρικοί. Η Ήρα (Τζάνετ ΜακΤίρ), Βασίλισσα των Θεών, ασκεί κυριαρχία τόσο στη Γη όσο και στον Δία, με τον δικό της μοναδικό τρόπο. Αλλά η δύναμη και η ελευθερία της απειλούνται από την αυξανόμενη παράνοια του Δία και αναγκάζεται να λάβει δράση, ενώ ο επαναστάτης γιος του Δία, ο Διόνυσος, (Ναμπάν Ριζγουάν), είναι εκτός ελέγχου και βρίσκεται σε πορεία για μια κοσμική σύγκρουση με τον πατέρα του.
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.
Στη Γη οι άνθρωποι ποθούν την αλλαγή αλλά ο Ποσειδώνας (Κλιφ Κέρτις), ο Θεός της Θάλασσας, των Καταιγίδων και των Σεισμών (και των Αλόγων) ενδιαφέρεται περισσότερο για το μέγεθος του υπερπολυτελούς γιοτ του και για το πού είναι το επόμενο πάρτι. Η ευημερία των απλών θνητών τον ενδιαφέρει ελάχιστα. Δυστυχώς για τους Θεούς μερικοί από αυτούς τους θνητούς αρχίζουν να το συνειδητοποιούν αυτό…
Είναι η υπόθεση κλισέ; Και ναι και όχι. Το ότι οι θεοί έχουν ανθρώπινα χαρακτηριστικά δεν είναι καινούργιο, αντίθετα οι ίδιοι οι αρχαίοι Έλληνες τους δημιούργησαν με ανθρώπινα χαρακτηριστικά, πιο έντονα ανάλογα με τον κάθε θεό. Οι θεοί της αρχαίας Ελλάδας είναι οι πιο ανθρώπινοι θεοί στην ιστορία.
Από την άλλη, έχουμε ευφάνταστα plot twists και ενδιαφέρουσες αποδόσεις μυθολογικών προσώπων (όπως οι Μοίρες και οι Ερινύες) αλλά και ιστοριών (όπως του Ορφέα και τις Ευρυδίκης).
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.
Οι αντιδράσεις
Όπως κάθε φορά που κάποιος ασχολείται με την ελληνική μυθολογία, έτσι και τώρα, υπάρχουν οι λεγόμενες αντιδράσεις του κοινού. Από τη μια εκείνοι που τη χαρακτηρίζουν «αριστούργημα» και από την άλλη εκείνοι που υποστηρίζουν πως οι σεναριογράφοι εκχυδαΐζουν τον Δία και το Δωδεκάθεο.
Οι τελευταίοι υποστηρίζουν ότι διαστρεβλώνεται η ιστορία της Ελλάδας, καθώς ο Δίας και οι υπόλοιποι θεοί της μυθολογίας παρουσιάζονται ως ακόλαστοι και ομοφυλόφιλοι.
Όσοι απένειμαν τα εύσημα στους δημιουργούς για τη νέα σειρά, τονίζουν πως ένα από τα μεγαλύτερα προτερήματα του Kaos είναι ότι τολμά να δείξει την ουσία της μυθολογίας: τη διαρκή μάχη του ανθρώπου με τις ανώτερες δυνάμεις, είτε αυτές είναι θεοί είτε οι εσωτερικοί του δαίμονες.
Επίσης, η σειρά δεν μένει μόνο στην αναπαράσταση των γνωστών μύθων, αλλά τους δίνει νέες διαστάσεις, ενσωματώνοντας σύγχρονα θέματα όπως η αποξένωση, η εξουσία και η αναζήτηση ταυτότητας.
Για να τα πάρουμε ένα – ένα, η σειρά είναι καλή. Πρόκειται για μία διασκευή και ποτέ οι συντελεστές της σειράς δεν υποστήριξαν το αντίθετο. Εάν σας πείραξε αυτή η σειρά και δεν σας πείραξε το τερατούργημα «Τροία», όπου ο Αχιλλέας ήταν σαολίν, ο Έκτορας γλυκός και αθώος, ο Αγαμέμνονας ρεμάλι, όπου όλα με λίγα λόγια πήγαν λάθος, έχετε πρόβλημα. Sorry.
Επιπλέον, όσοι έχουμε Netflix, γνωρίζουμε πως η ενσωμάτωση και το woke είναι πλέον στάνταρ προσθήκες σε κάθε σειρά και ταινία παραγωγής του Netflix. Και ως έναν βαθμό καλώς κάνουν. Αν και το θεωρώ ανούσιο να το αναφέρω, θα το πω: στην αρχαία Ελλάδα η ομοφυλοφιλικές σχέσεις δεν ήταν κάτι το περίεργο ενώ υπάρχουν περιγραφές αγοριών που ντύνονταν και παρουσιάζοντας ως γυναίκες.
Η πτώση του Δία (;)
Καθώς το KAOS μας έδωσε υπόσχεση για δεύτερη σεζόν δεν μπορούμε να είμαστε σίγουροι ότι ο Δίας θα «πέσει». Αν και τα πράγματα δεν δείχνουν καλά. Ο Τζεφ Γκόλντμπλουμ ερμήνευσε τον Δία ως νευρωτικό και έρμαιο των συναισθημάτων του μεσήλικα. Ο Δίας ήταν υπερόπτης αλλά όχι νευρωτικός. Σε ένα αμερικάνικο σενάριο όμως πρέπει να υπάρχει ο «κακός», αυτός που έχασε τον έλεγχο κι έγινε σκληρός και άκαρδος, ώστε να βρεθεί κάποιος φαινομενικά «ασήμαντος» να του βάλει stop. Έχουν το σύνδρομο του «απλού καθημερινού ήρωα» στην Αμερική κι εδώ είναι που κάπως με ξένισε η σειρά. Οι αρχαίοι Έλληνες δεν έκαναν ήρωα κανέναν «απλό» ή «καθημερινό» άνθρωπο. Σημασία είχε το μεγαλείο, το ανδραγάθημα και κυρίως η κοινωνική θέση. Τα υπόλοιπα είναι η ψυχανάλυση που κάνουν οι Αμερικανοί στον εαυτό τους. Η ενοχή που αισθάνονται απέναντι σε οποιονδήποτε κυριαρχικό χαρακτήρα, όπως είναι ο Δίας, τους δημιουργεί την ανάγκη να τον καταστρέψουν.
All in all, η σειρά είναι ανανεωτικά καλή και σε κάνει να κολλάς. Είναι ένα χαοτικό αριστούργημα όπως το χαρακτήρισε ο Guardian!
