Η κλασική λογοτεχνία συχνά «σνομπάρεται» από τους πιο νέους οι οποίοι έχουν στρέψει την προσοχή τους περισσότερο σε νέους συγγραφείς, σε βιβλία που σχετίζονται με το φύλο και τη σεξουαλικότητα, την κοινωνία και τη νέα πραγματικότητα που ορίζει πως η ανεκτικότητα και η αποδοχή είναι cool. Και καλά ως εδώ! Όμως υπάρχουν 10 κλασικά βιβλία που δεν πρέπει να λείπουν από την βιβλιοθήκη κανενός 20ρι που σέβεται τον εαυτό του και τον θεωρεί ψαγμένο. Πάρε χαρτί και μολύβι.
ΥΠΕΡΗΦΑΝΕΙΑ ΚΑΙ ΠΡΟΚΑΤΑΛΗΨΗ
AUSTEN JANE
Εκδόσεις: Κάκτος
«Είναι παγκόσμια αναγνωρισμένη αλήθεια πως ένας ανύπαντρος και πλούσιος άντρας έχει βέβαια ανάγκη από μια σύζυγο. Όσο και αν είναι λίγο γνωστά, λοιπόν, τα αισθήματα και οι απόψεις αυτού του ανθρώπου, όταν για πρώτη φορά έρχεται να κατοικήσει σε μια γειτονιά, η αλήθεια αυτή είναι τόσο καλά χαραγμένη στα μυαλά όλων των κοντινών γειτόνων του, ώστε αυτός πια ο κύριος να θεωρείται σαν νόμιμο κτήμα της μιας ή της άλλης κοπέλας”.
Ένα από τα πιο αγαπημένα και πολυδιαβασμένα μυθιστορήματα της Τζέην Ώστεν, όπου, μέσα από μιαν ιστορία χτισμένη πάνω στα γνώριμα μοτίβα της -έρωτας και γάμος, ελπίδες και διαψεύσεις- και σε μια διελκυστίνδα ανάμεσα στη σοβαρότητα και τη σάτιρα, η συγγραφέας αναδεικνύεται σε ιστορικό και ηθογράφο της αγγλικής μεσοαστικής τάξης του ύστερου 18ου
αιώνα.»
(Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)
Ο ΑΚΑΤΟΝΟΜΑΣΤΟΣ
BECKETT SAMUEL (NOBEL 1969)
Εκδόσεις: ΥΨΙΛΟΝ
Τώρα ποιος; Τώρα που; Τώρα πότε; Χωρίς να το ψάχνω. Εγώ, να λέω εγώ. Χωρίς να το εννοώ. Να τα λέω ερωτήσεις, υποθέσεις. Να προχωράω μπροστά, να το λέω προχωράω, να το λέω μπροστά. Λες να ‘γινε και κάποια μέρα, εντάξει πήρε μπρος, να ‘μεινα μέσα, που μέσα, αντί να βγω έξω, όπως έκανα πάντα, να περάσω μέρα και νύχτα όσο γίνονταν πιο μακριά, δεν ήταν μακριά. Κάπως έτσι μπορεί ν’ άρχισε. Νομίζεις πώς απλώς ξεκουράζεσαι, για να επανέλθεις δριμύτερος, ή χωρίς απώτερο λόγο, και σε λιγάκι ανακαλύπτεις πως σου είναι εντελώς αδύνατο να κάνεις οτιδήποτε πια. Αδιάφορο πώς έγινε όλο αυτό. Αυτό, λέγε αυτό, χωρίς να ξέρεις ποιο. Ίσως το μόνο που έκανα ήταν ν’ αποδεχτώ εντέλει μια κατάσταση παλιά. Αν και εγώ δεν έκανα τίποτα. Μοιάζω σα να μιλάω, εγώ, δεν είμαι εγώ, για μένα, δεν είναι για μένα. Αυτές οι λίγες γενικές παρατηρήσεις για ν’ αρχίσουμε. Και τώρα τι θα κάνω, τι πρόκειται να κάνω, τι πρέπει να κάνω, στην κατάσταση που βρίσκομαι, πως να προχωρήσω; Με απλή και καθαρή απορία; Ή με καταφάσεις και αρνήσεις που θ’ αναιρούνται καθώς προφέρονται, ή αργά ή γρήγορα; Σε γενικές γραμμές. Θα υπάρχουν ασφαλώς κι άλλα κόλπα. Αλλιώς θα ‘ταν χαμένη υπόθεση. Μα είναι χαμένη υπόθεση. […]
(Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)
Ο ΞΕΝΟΣ
CAMUS ALBERT (NOBEL 1957)
Εκδότης: ΖΑΧΑΡΟΠΟΥΛΟΣ Σ.Ι.
«Ο Ξένος» είναι ένα από τα σημαντικότερα έργα του Καμύ, ενδεικτικό των απόψεών του για το παράλογο. Όπως δε λέει ο Σαρτρ, το βιβλίο γράφτηκε για το παράλογο και ενάντια σ’ αυτό. Ο πρωταγωνιστής του βιβλίου, ο Μερσώ, αρνείται τη συμβατικότητα της καθημερινής ζωής και αδιαφορεί για τις συναισθηματικές και ηθικές αξίες της κοινωνίας μέσα στην οποία ζει. Κατηγορείται όχι τόσο για το έγκλημα που έχει διαπράξει όσο για το ότι είναι τόσο διαφορετικός από τους ομοίους του, «ξένος» ανάμεσά τους.
(Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)
ΚΟΛΑΣΗ
Η ΘΕΙΑ ΚΩΜΩΔΙΑ (ΠΡΩΤΟ ΒΙΒΛΙΟ)
DANTE ALIGHIERI
Ο Ντάντε στο πρώτο μέρος του φανταστικού ταξιδιού του, που με τη δύναμη της περιγραφής μοιάζει πραγματικό, μαζί με το δάσκαλό του τον ποιητή Βιργίλιο, ο οποίος τον οδηγεί, βυθίζονται μέσα στη Γη και κατεβαίνουν στην Κόλαση, στον Άδη. Ο Άδης έχει σχήμα κώνου αναποδογυρισμένου, με το πλατύ στόμιο στο βόρειο ημισφαίριο, κάτω απ’ την Ιερουσαλήμ. Οι κύκλοι του είναι εννέα, όπου κολάζεται και από ένα αμάρτημα, το πιο βαρύ όλο και πιο βαθιά και καταλήγουν στην κορυφή του κώνου στο κέντρο της Γης, όπου βρίσκεται ο Εωσφόρος, ο γκρεμισμένος Άγγελος. Εδώ, στο αντίθετο ημισφαίριο, το Νότιο, από ένα σκοτεινό υπόγειο μονοπάτι οι δυο ποιητές έρχονται στην επιφάνεια, για να ξαναδούνε τ’ άστρα.
(Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)
Έγκλημα και τιμωρία (επίτομο-χαρτόδετη έκδοση)
DOSTOYEVSKY FYODOR
Εκδότης: ΓΚΟΒΟΣΤΗΣ
Το “Έγκλημα και Τιμωρία” έχει μεταφραστεί αμέτρητες φορές στη γλώσσα μας, μια ή δυο φορές από τα ρωσικά και αρκετές φορές από… τα ελληνικά. Το έργο αυτό, μ’ όλη την αφάνταστη εξέλιξη σ’ όλους τους τομείς του Πνεύματος και της Τέχνης, εξακολουθεί να παραμένει κλασικό και ανυπέρβλητο πρότυπο του ψυχολογικού μυθιστορήματος. Μεταφρασμένο εδώ, κατευθείαν απ’ το ρωσικό κείμενο κι απ’ τον Άρη Αλεξάνδρου, αποδίδει όλη την ατμόσφαιρα και τη ζεστασιά του πρωτότυπου. Όλοι οι ήρωες του έργου: ο δαιμονικός Ρασκόλνικοφ, ο τραγικός Μαρμελάντοφ, η μαρτυρική Σόνια, η βασανισμένη Πουλχερία Αλεξάντροβνα, ο σατανικός Πορφύρης Πετρόβιτς, η υπέροχη Ντούνια Ρομάνοβνα, ο λάγνος Σβιντριγκάιλοβ, όλοι αιώνιοι ανθρώπινοι τύποι, στέκονται μπροστά μας, είτε έξαλλοι είτε θλιμμένοι είτε σαρκαστικοί, και δε μας εγκαταλείπει ποτέ η παρουσία τους, όσα χρόνια κι αν περάσουν απ’ την πρώτη μας γνωριμία μαζί τους.
(Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)
Ο ΗΛΙΘΙΟΣ (ΕΠΙΤΟΜΟ-ΧΑΡΤΟΔΕΤΗ ΕΚΔΟΣΗ)
DOSTOYEVSKY FYODOR
ΜΥΘΙΣΤΟΡΗΜΑ ΣΕ ΤΕΣΣΕΡΑ ΜΕΡΗ
Εκδότης: ΓΚΟΒΟΣΤΗΣ
Ο “Ηλίθιος”, μαζί με τους “Δαιμονισμένους” και τους “Αδελφούς Καραμάζοβ”, παραμένει ένα απ’ τα κυρίαρχα έργα του Ντοστογιέβσκη. Ο πρίγκηπας Μίσκιν, ένας επιληπτικός, γυρίζει από μια κλινική της Ελβετίας, όπου κάποιος γιατρός τον είχε φροντίσει από ευσπλαχνία. Είναι ορφανός. Όλη κι όλη η περιουσία του ένα μπογαλάκι ρούχα. Δεν ξέρει τίποτα απ’ τη ζωή. «Βεβαιώθηκα απόλυτα», του λέει ο γιατρός, «πως είστε ένα παιδί, δηλαδή ολότελα παιδί. Μονάχα στο μπόι και στο πρόσωπο μοιάζετε με άντρα, μα στην ανάπτυξη, στην ψυχή, στο χαρακτήρα, ίσως ίσως και στο μυαλό, δεν έχετε ενηλικιωθεί και θα μείνετε έτσι έστω κι αν ζήσετε εξήντα χρόνια».
Αυτό το παιδί των είκοσι έξι χρόνων είναι ευγενικό, χωρίς δουλοπρέπεια, δειλό, καλό κι απλοϊκό. Δεν έχει ζήσει. Ή, τουλάχιστον, δεν έχει ζήσει “εν δράσει”. Η ζωή του έχει διαβεί σε εσωτερικές ενατενίσεις. Έχει ταμπουρωθεί έξω απ’ τα κοινωνικά τείχη, έξω απ’ τον κόσμο του “δυο και δυο κάνουν τέσσερα”. Κι όταν πέφτει ανάμεσα σ’ αυτόν τον κόσμο, μέσα σε τούτη την πολιτεία την κατοικημένη από άρπαγες, απατεώνες, φιλήδονους, παλιάτσους και μέθυσους, φαίνεται σαν παρείσακτος.
(Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)
ΜΙΝΤΛΜΑΡΤΣ
ΜΙΑ ΜΕΛΕΤΗ ΕΠΑΡΧΙΑΚΗΣ ΖΩΗΣ
ELIOT GEORGE
Εκδότης: ΚΑΤΑΡΤΙ
Η Μαίρη Αν Έβανς (1819-80), περισσότερο γνωστή με το φιλολογικό ψευδώνυμο Τζωρτζ Έλιοτ, υπήρξε η κορυφαία ίσως λογοτέχνιδα της ύστερης βικτωριανής περιόδου. Με μια ιδιωτική ζωή που ερχόταν σε σύγκρουση προς τα πνιγηρά ήθη της βικτωριανής κοινωνίας κι επηρεασμένη έντονα από τα πρωτοπόρα πνευματικά κινήματα της εποχής, η Έλιοτ ασχολήθηκε αρχικά με τη λογοτεχνική κριτική και τις μεταφράσεις, αλλά στη συνέχεια αφιερώθηκε στο μυθιστόρημα. Στο λογοτεχνικό αυτό είδος η προσφορά της θεωρείται, έως τις ημέρες μας, καθοριστική, συνδυάζοντας πλούσιες αφηγηματικές πλοκές με διεισδυτικές ψυχολογικές αναλύσεις. Το αριστούργημά της Μίντλμαρτς (1871-72) αποτελεί το χαρακτηριστικότερο παράδειγμα της επανάστασης που η Έλιοτ επιφέρει στην παγκόσμια λογοτεχνία. Η συναρπαστική πλοκή του συνδυάζει τη λεπτομερέστατη απεικόνιση όλων των τάξεων της βικτωριανής κοινωνίας με την ευαίσθητη ενδοσκόπηση του ψυχισμού των ηρώων και ιδιαίτερα της ηρωίδας – όπου παρακολουθούμε τα πρώτα, έστω παρορμητικά και συγκεχυμένα, σκιρτήματα ανεξαρτησίας της καταπιεσμένης γυναίκας από την ανδρική αυθεντία. Το συνολικό αποτέλεσμα είναι μια πυκνή αφήγηση που συνεχίζει να αιχμαλωτίζει την προσοχή του αναγνώστη μέχρι σήμερα.
(Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)
ΑΟΡΑΤΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ
ELLISON RALPH
Εκδότης: ΚΕΔΡΟΣ
Η απίστευτη ιστορία ενός ανθρώπου που είναι αόρατος “απλά επειδή οι άνθρωποι αρνούνται να με δουν”. Εκδομένο το 1952, σε μια οριακή περίοδο για την αμερικανική κοινωνία, κατά τη διάρκεια της οποίας η χώρα βίωνε δραματικές αλλαγές σε όλα τα επίπεδα, το μυθιστόρημα του Ραλφ Έλισον αφηγείται τις περιπέτειες του ανώνυμου Αφροαμερικανού ήρωα – από την αποβολή του από ένα κολέγιο του Νότου ως την εμπλοκή του στην τρομερή φυλετική εξέγερση του Χάρλεμ – που υπερβαίνουν κατά πολύ την ιστορία ενός απλού ανθρώπου. Όπως επεσήμανε ο επιμελητής του βιβλίου, John F. Callahan “Με εντυπωσιακή ευρηματικότητα, ο Έλισον επινόησε τον απόλυτο συμβολισμό για την ξεχωριστή και ωστόσο την ίδια στιγμή κοινή κατάσταση των Αφροαμερικανών, των Αμερικανών και γενικότερα του ανθρώπου του εικοστού αιώνα”. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)
“Ένας λαμπρός προσωπικός θρίαμβος […] αποδεικνύει ότι η ποιότητα του αληθινά ηρωικού μπορεί να επιβιώσει στη σύγχρονη εποχή.” – Σολ Μπέλοου
“Όσοι από εμάς είμαστε πρόθυμοι (και όσοι θα έπρεπε) να διδαχθούμε, γίναμε χάρη στον Αόρατο Άνθρωπο λιγότερο αδαείς σχετικά με τις ζωές των Μαύρων.” – Φίλιπ Ροθ
Η ΑΙΣΘΗΜΑΤΙΚΗ ΑΓΩΓΗ
ΙΣΤΟΡΙΑ ΕΝΟΣ ΝΕΟΥ (ΣΚΛΗΡΟΔΕΤΗ ΕΚΔΟΣΗ)
FLAUBERT GUSTAVE
Εκδότης: ΟΔΥΣΣΕΑΣ
Ιστορικό μυθιστόρημα; Χρονικό της επανάστασης του 1848; Αισθηματικό ρομάντζο; Αυτοβιογραφικό τεκμήριο; Κοινωνικός ζωγραφικός πίνακας της περιόδου 1840-1851; Εδώ και έναν περίπου αιώνα, η Αισθηματική αγωγή του Φλωμπέρ δεν παύει να αντιμετωπίζεται ως έργο που εκφράζει μια ορισμένη “σύγχυση των ειδών”. Τοποθετείται άλλοτε στη ρομαντική και άλλοτε στη ρεαλιστική-νατουραλιστική σχολή, διαβάζεται ως μυθοπλασία, ως σάτιρα, ακόμη και ως ντοκουμέντο. Αυτό το κορυφαίο έργο του 19ου αιώνα, βρίσκεται στο σημείο μιας τομής: εκεί όπου αρχίζει η “απομυθιστοριοποίηση του μυθιστορήματος”. Σε μια εποχή βαθιάς κοινωνικής αλλαγής, ο Φλωμπέρ επισημαίνει την αδράνεια, διαπιστώνει τη χρεοκοπία, εικονογραφεί τη διάλυση προσώπων και ιδεών, απομυθοποιεί τις αυταπάτες του και τις αυταπάτες της γενιάς του.
(Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)
ΕΚΑΤΟ ΧΡΟΝΙΑ ΜΟΝΑΞΙΑ
MARQUEZ GABRIEL-GARCIA (NOBEL 1982)
Εκδότης: ΛΙΒΑΝΗΣ
Το “Εκατό Χρόνια Μοναξιά” αποτελεί θεματικά μια ενότητα με τρία άλλα προηγούμενα μυθιστορήματα του συγγραφέα και με δύο από τις συλλογές διηγημάτων. Είναι το βασικό σκηνικό όπου εμφανίζονται, ολοκληρώνονται ή συμπληρώνονται οι ιστορίες και οι ήρωες. Εδώ ολοκληρώνεται το δράμα του Συνταγματάρχη που δεν έχει κανέναν να του γράψει και τον συναντούμε, νεαρό ακόμα, να παραδίδει την περιουσία του επαναστατικού στρατού και να παίρνει την απόδειξη από το χέρι του ίδιου του συνταγματάρχη Αουρελιάνο Μπουενδία. Μαθαίνουμε το τέλος της ιστορίας από τα Ανεμοσκορπίσματα και βλέπουμε τους ήρωες της Κακιάς Ώρας να ξαναζούν στο πρόσωπο του Χοσέ Αρκάδιο Μπουενδία. Συναντούμε περαστικιά την Αθώα Ερέντιρα και την άσπλαχνη γιαγιά της και γνωρίζουμε τη μοναξιά της εξουσίας, τη μοναξιά του μίσους και του πολέμου και πως οι λαοί που καταδικάστηκαν “σε εκατό χρόνια μοναξιά δεν είχαν δεύτερη ευκαιρία πάνω στη γη”. Ο ίδιος ο συγγραφέας στο λόγο που έβγαλε στην απονομή του βραβείου Νόμπελ μίλησε για τη μοναξιά της Λατινικής Αμερικής και ζήτησε από τ’ ανεπτυγμένα κράτη να δώσουν μια δεύτερη ευκαιρία σ’ αυτούς τους λαούς, ιδιαίτερα στις μέρες μας που αγωνίζονται για την πολιτική τους αυτονομία.
(Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)
