Μια καταπληκτική ιστορία από τον Osho:
Ένας φίλος, μου έστειλε ένα απόκομμα από μια εφημερίδα. Μια ηλικιωμένη γυναίκα, ογδόντα πέντε ετών, ρωτήθηκε από έναν δημοσιογράφο πώς θα ζούσε αν μπορούσε να ζήσει ξανά. Η γυναίκα είπε ~ και να θυμάσαι ότι υπάρχει μεγάλο βάθος στα λόγια της:
«Αν μπορούσα να ξαναζήσω τη ζωή μου, Θα έπαιρνα το ρίσκο να κάνω την επόμενη φορά πιο πολλά λάθη. θα χαλάρωνα, θα ήμουν πιο εύκαμπτη, θα ήμουν πιο ανόητη από ό,τι σε αυτό εδώ το ταξίδι, θα έκανα λιγότερα πράγματα με σοβαρότητα, θα έπαιρνα περισσότερα ρίσκα, θα ταξίδευα περισσότερο, θα ανέβαινα σε περισσότερα βουνά, θα κολυμπούσα σε περισσότερα ποτάμια, θα έτρωγα περισσότερο παγωτό και λιγότερα φασόλια…
Είναι πιθανό να είχα περισσότερα πραγματικά προβλήματα, θα είχα όμως πολύ λιγότερα φανταστικά προβλήματα. Είμαι βλέπεις από εκείνους τους ανθρώπους που έχουν ζήσει λογικά και μετρημένα από τη μία ώρα στην άλλη, από τη μία μέρα στην άλλη.»
«Σίγουρα είχα κι εγώ τις δυνατές στιγμές μου κι αν ήταν να το ξανακάνω, θα ζούσα περισσότερες τέτοιες. Για την ακρίβεια, δεν 0α επιχειρούσα τίποτε άλλο, παρά μόνο στιγμές, τη μία μετά την άλλη, αντί να ζήσω τόσα χρόνια, έχοντας το νου μου στην επόμενη μέρα. Υπήρξα από εκείνους τους ανθρώπους που ποτέ δεν πηγαίνουν πουθενά χωρίς θερμόμετρο, θερμοφόρα και αδιάβροχο. Αν χρειαζόταν να το ξανακάνω, αυτή τη φορά θα ταξίδευα με λιγότερες αποσκευές.»
«Αν είχα την ευκαιρία να ξαναζήσω τη ζωή μου από την αρχή, θα ξεκινούσα νωρίτερα, την άνοιξη, με τα πόδια γυμνά, θα πήγαινα σε περισσότερους χορούς, θα ανέβαινα στα συγκρουόμενα αυτοκινητάκια, θα μάζευα περισσότερες μαργαρίτες.»
Αυτό ακριβώς είναι και το δικό μου όραμα: Ζήσε αυτήν εδώ τη στιγμή όσο πιο ολοκληρωμένα μπορείς. Μην είσαι υπερβολικά λογικός, γιατί η υπερβολική λογική οδηγεί στην παραφροσύνη. Ας υπάρχει λίγη τρέλα μέσα σου.
Αυτή δίνει νοστιμάδα στη ζωή, αυτή την κάνει χυμώδη. Ας υπάρχει πάντοτε και λίγη τρέλα. Αυτή σε κάνει ικανό να παίζεις, αυτή σε κάνει κεφάτο, αυτή σε βοηθάει να χαλαρώσεις.
0 λογικός άνθρωπος έχει συνέχεια βάσανα στο κεφάλι του, δεν μπορεί να κατέβει από εκεί. Ζει μόνο στον πάνω όροφο. Ζήσε σε ολόκληρο το σπίτι σου! Ζήσε σε όποιον όροφο θέλεις, ζήσε στο ισόγειο και το υπόγειο, είναι κι αυτό επίσης όμορφο. Και μην περιμένεις την επόμενη φορά!
Αυτό θα ήθελα να πω σ’ εκείνη την ηλικιωμένη γυναίκα, επειδή η επόμενη φορά δεν έρχεται ποτέ. Όχι ότι δεν θα ξαναγεννηθείς. θα ξαναγεννηθείς, όμως τότε δεν θυμάσαι. Τότε θα αρχίσεις ξανά από την αρχή. Χάνεις όλη την ανάμνηση τής περασμένης ζωής.
Άδραξε αυτήν εδώ τη στιγμή! Αυτός είναι ο μοναδικός χρόνος που υπάρχει δεν υπάρχει άλλος χρόνος. Ακόμη κι αν είσαι ογδόντα πέντε χρόνων, μπορείς να αρχίσεις τώρα να ζεις. Και τι έχεις να χάσεις όταν είσαι ογδόντα πέντε; Αν πας ξυπόλυτος στην παραλία, αν μαζέψεις μαργαρίτες, ακόμη και αν πεθάνεις κάνοντας το, δεν κάνεις κανένα λάθος. Το να πεθάνεις ξυπόλυτος στην παραλία είναι ο σωστός τρόπος για να πεθάνεις. Το να πεθάνεις μαζεύοντας μαργαρίτες είναι ο σωστός τρόπος για να πεθάνεις. Είτε είσαι ογδόντα πέντε είτε είσαι δέκα πέντε, δεν έχει καμία διαφορά, άδραξε αυτήν εδώ τη στιγμή. Να είσαι ένας Ζορμπάς.
Despoina Palamari – pulseoflove.blogspot.gr
