Το πρώτο της χαμόγελο, που ήξερες πως είναι δικό σου, το έχεις σχηματίσει εσύ στο πρόσωπό της.
Η πρώτης της ματιά που σ’αναζήτησε μέσα στον κόσμο κι έλαμψε για σένα.
Το πρώτο άγγιγμα, έτσι, τυχαία, κι ας το σκεφτόσουν για ώρες πριν το κάνεις.
Το πρώτο φιλί, που ήρθε την στιγμή που δεν το περίμενε και πρόδωσε όλα όσα ήθελες να της κρύψεις.
Το πρώτο τράβηγμα στην αγκαλιά σου, εκεί που θέλεις να την κρατήσεις και να την κλείσεις μακριά από τον κόσμο όλο.
Οι πρώτες “καλημέρες” που μέτραγαν πολύ περισσότερο από τις τελευταίες “καληνύχτες”.
Κι όλα τα ενδιάμεσα μηνύματα που περίμενες κι έψαχνες αφορμή για να της στείλεις αν λίγο είχε αργήσει.
Η πρώτη νύχτα που ξημέρωσε με πλεγμένα πόδια και χέρια δεμένα μεταξύ τους, με λέξεις ατελείωτες χωρίς στεγανά.
Η πρώτη φορά που συνειδητοποίησες την καψούρα σου για εκείνη και τρόμαξες.
Η πρώτη φορά που ένιωσες να σου λείπει και να μην αναπνέεις χωρίς εκείνη.
Το πρώτο “σ’αγαπώ” που ξεστόμισες τόσο σιγανά, σαν να ήταν το πιο ακριβό σου μυστικό.
Η πρώτη φορά που ένιωσες τι θα πει “φόβος” να την χάσεις.
Ο πρώτος καβγάς, τα πρώτα σκληρά λόγια, οι πρώτες συγγνώμες.
Να τις αγαπάς τις πρώτες φορές, να τις προστατεύεις τις πρώτες φορές.
Να τις κάνεις δικές σου και να τις χαράζεις τατουάζ στο μέσα σου!
Είναι αυτές που θα σε κρατάνε στις πιο δύσκολες στιγμές σου.
Είναι κάθε πρώτη φορά, ο έρωτας!
Κείμενο: Δημήτρης Ξυλούρης- loveletters
