Μέσα στο μπλε της θάλασσας έχω χαθεί.
Όχι στο γαλάζιο, στα ρηχά της, εκεί στα βαθιά της που ή πνίγεσαι ή κερδίζεις τον σεβασμό της.
Εκεί που ψάχνω την ευτυχία, ανασαίνοντας κοφτά πριν από κάθε βουτιά.
Κι είναι πολλές οι βουτιές εν όψει της ελπίδας, εκείνο το δελφίνι που υπόσχεται να μην με αφήσει να πνιγώ.
Εκείνο που μου μου δείχνει ένα όραμα, ένα κομμάτι γης να πατήσω στα πόδια μου.
Ένα μοναδικό μέρος για μένα.
Ένα μέρος όπου θα δημιουργηθεί εκείνο το ερωτευμένο χαμόγελο που έψαχνα σε κάθε μου βουτιά.
Κείμενο: Γιάννης Βογιακέλης- loveletters
