Η στιγμή που δεν θα έρθει ποτέ, είναι η στιγμή που ακόμα σε πονάει. Πονάς γιατί εσύ το επέτρεψες. Το θέμα ειναι να βρεις την δύναμη να προχωράς σε ότι σε πληγώνει. Αφήνεις πίσω ότι πλήγωσε, και βιώνεις αυτα που έρχονται στην συνέχεια της ζωής σου.
Όλα οσα αγαπάς θα βρουν τον δρόμο τους. Δεν πεθαίνει τίποτα έτσι απλά, μόνο όταν το αφήσεις. Και όταν το αφήσεις, θα καταλαβεις πως δεν το εκτίμησες πριν όταν το είχες.
Δεν γυρίζει πίσω η ζωή, μην το ξεχνάς αυτό, προσπάθησε να δεις την ομορφιά της. Όσα άσχημα, όλα όσα εσύ νομίζεις απίθανα, για σκέψου λίγο αν τα σκεφτείς καλύτερα θα αλλάξουν τα πράγματα
Το μόνο που αξίζει ειναι να παλεύεις για σένα και να πιστέυεις στον εαυτό σου. Αυτό είναι η δύναμη σου και αυτό να λες καθημερινά για να το εμπεδώσεις.
Μην παρακαλάς κανενα, όσοι θέλουν να ειναι στον δρόμο σου ξέρουν που να σε βρουν. Θα ακουσεις, θα δεις, και θα καταλάβεις πολλά. Το θέμα ειναι εσύ. Αν υπάρχει αγάπη μεσα σου ίσως συγχωρέσεις.
Μα δεν μπορείς να συγχωρείς πάντα τα ίδιο λάθος, ή ακόμα και τον ίδιο άνθρωπο!
Να δίνεις ευκαιρίες , μέχρι εκεί όμως που ξέρεις εσύ και μόνο εσύ. Ε γιατί, μετά πάει!
Πού πήγε η αξιοπρέπεια σου; Δεν είναι θέμα να τα γράφουμε μόνο. Να τα γράφουμε και να τα στέλνουμε σε μηνυματα ξέρουμε! Να τα κάνουμε όμως μπορούμε; αυτό ειναι το ερώτημα.
Και για το τέλος, να θυμάσαι πως ο άνθρωπος που ενδιαφέρεται δείχνει και δίνει την αγαπη του αβίαστα!
Κείμενο: Κρυστάλλω Αρχοντίδου- loveletters
