Ήρθες όταν όλα έμοιαζαν θαμπά και ανούσια, άνοιξες την πόρτα της ζωής μου και έφερες ξανά τον ήλιο, παραμερίζοντας τα σύννεφα του φόβου και της παραίτησης.
Ήρθες την κατάλληλη στιγμή, για να μου αποδείξεις ότι πάντοτε υπάρχει η αληθινή αγάπη, που μπορεί να εκμηδενίσει όλες εκείνες που λιποτάκτησαν και εγκατέλειψαν στις πρώτες δύσκολες καταιγίδες.
Έκανες την καρδιά μου να αρχίσει πάλι να χτυπά στο ρυθμό της χαράς και της ελπίδας. Μία καρδιά που λειτουργούσε μόνο σαν οργανική αντλία, δίνοντας ζωή όταν όλο το σώμα κατέρρεε, κάτω από το βάρος της απογοήτευσης και της προδοσίας.
Κατάφερες να ζωγραφιστεί το χαμόγελο ξανά στα χείλη μου, σε μία περίοδο που όλα ήταν τόσο σκοτεινά και αδιάφορα.
Τα μάτια μου άρχισαν πάλι να λάμπουν, αντικατοπτρίζοντας τα δικά σου όταν με κοιτάς.
Δεν κρατάς πολύχρωμα δώρα, ούτε μεγαλόστομες υποσχέσεις, όμως βρίσκεσαι δίπλα μου χωρίς να πρέπει να στο ζητήσω. Νιώθεις τι χρειάζομαι, χωρίς να πρέπει να στο πω. Και κάθε φορά που με βλέπεις, το πρόσωπο σου φωτίζεται, σαν μικρού παιδιού που πήρε το δώρο που τόσο πολύ ήθελε.
Οι λέξεις άρχισαν να αποκτούν νόημα όταν προφέρονται από το στόμα σου και ο ήχος τους έχει μία χροιά αλήθειας και προσμονής που πίστευα ότι δεν υπάρχει πλέον. Είναι σα να ξέρεις τι θέλω να ακούσω και απλόχερα να μου το χαρίζεις.
Λειτουργούν σαν ισχυρό αντίδοτο, ενάντια σε εκείνες τις άθλιες κουβέντες, που είχαν γεμίσει πληγές την ψυχή μου. Ένα φάρμακο που σιγά-σιγά τις επουλώνει με μαγικό τρόπο και σκορπίζει γαλήνη και ευφορία μέσα μου!
Η αγκαλιά σου οικεία, με κάνει να νιώθω ασφάλεια, ανακατεμένη με την προσμονή της επαφής, όταν η μυρωδιά σου διαχέεται μέσα μου, κάνοντας κάθε κύτταρο μου να ανυπομονεί να σε νιώσει.
Άγγιξες απαλά το σώμα μου και το ζέστανες, κάνοντας το να αρχίσει να λειτουργεί ξανά, ενώ όλα τα σώματα τα έβλεπε σαν κακούς εισβολείς και αντιδρούσε αμυντικά απομακρύνοντας τα.
Οι αισθήσεις ζωντάνεψαν και ξεχασμένοι πόθοι θέριεψαν, πλημμυρίζοντας το κορμί μου ηδονή και ευχαρίστηση.
Ήρθες και σφράγισες με την παρουσία και τις πράξεις σου, το εισιτήριο μας για το ταξίδι που θα κάνουμε μαζί, κρατώντας ο ένας το χέρι του άλλου γερά, για να μην χαθούμε ποτέ πια, στην δύσκολη πορεία που έχουμε μπροστά μας.
Ήρθες για να μείνεις, διότι εγώ σε καλούσα στα όνειρα μου και εσύ μου απέδειξες ότι τελικά κάποια όνειρα γίνονται πραγματικότητα.
Και ήρθε επιτέλους η ώρα και εμείς να ζήσουμε το δικό μας.
Κείμενο: loveletters.gr- Τριστάνος
