Δεν είναι πλέον ο «αγαπημένος» του Χόλιγουντ, αλλά οι μετέπειτα επιλογές του, όπως ο ρόλος του στο σκηνοθετικό ντεμπούτο του Τζέρι Σάινφελντ, «Unfrosted», έριξαν τα φώτα της δημοσιότητας στο ταλέντο του
Όταν στο βιογραφικό ενός ηθοποιού περιλαμβάνεται ένας ρόλος σε ένα κλασικό χριστουγεννιάτικο έργο όπως το «Love Actually», μαζί με μια φωτογραφία από το τμήμα ηθών του Λος Άντζελες για «άσεμνη συμπεριφορά», τότε πρέπει να το προσέξεις. Και ο κόσμος έκανε ακριβώς αυτό.
Ίσως, όμως, το μυστικό της επιτυχίας του Hugh Grant να είναι απλώς η ικανότητά του να είναι ο εαυτός του – ένας κάπως γκρινιάρης, αλλά αφοπλιστικός τύπος που δείχνει να μην απολαμβάνει πάντα τα φώτα της δημοσιότητας.
Κατά καιρούς, τα μαλλιά του ηθοποιού έχουν, επίσης, λάβει περισσότερη προσοχή από τις ερμηνείες του, δημιουργώντας ακόμη και βίντεο στο YouTube για το πώς να έχει κάποιος παρόμοιο αποτέλεσμα.
Το να βλέπεις τον 63χρονο Γκραντ, σημαίνει ότι υποθέτεις ποιος θα είναι ο ρόλος του, ωστόσο αυτοί έχουν γίνει πιο σκοτεινοί τα τελευταία χρόνια. Σφοδρός επικριτής των σκανδαλοθηρικών εφημερίδων – μόλις έφτασε σε δικαστικό διακανονισμό με την εφημερίδα «The Sun» για τηλεφωνικές παρακολουθήσεις – το πρόσωπό του κοσμούσε τα πρωτοσέλιδά τους το 1995…
Παρόλο που ο Γκραντ πάντα ισχυριζόταν ότι απεχθάνεται την υποκριτική, δεν έχει μειώσει ταχύτητα. Τελευταία, τον είδαμε στο «The Regime» με την Κέιτ Γουίνσλετ – τη συμπρωταγωνίστριά του στο «Sense and Sensibility» – και συμμετέχει στο καστ της ταινίας «Unfrosted», το σκηνοθετικό ντεμπούτο του κωμικού Τζέρι Σάινφελντ.
Η προτίμηση του Γκραντ να υποδύεται χαρακτήρες σε παιδικές ταινίες, από τους «Πειρατές» και το «Dungeons & Dragons» μέχρι τον ξεκαρδιστικό Oompa Loompa στο «Wonka», ίσως έχει να κάνει με το ότι έγινε πατέρας αργά στη ζωή του. Απέκτησε το πρώτο του παιδί στα πενήντα του και λίγο πριν από τα 60ά γενέθλιά του υποδέχτηκε το πέμπτο του. Ο ίδιος δήλωσε αστειευόμενος: «Δεν είναι η πρώτη φορά που έχω ένα παιδί. Τον τελευταίο καιρό κάνω ένα παιδί κάθε Πέμπτη».
Μετά από μια εργένικη ζωή και διάσημους έρωτες, παντρεύτηκε τη Σουηδή παραγωγό Anna Eberstein, το 2018, χωρίς να κυκλοφορήσουν φωτογραφίες τους.
Ο Γκραντ λέει ότι η πατρότητα τον έχει αλλάξει: «Θέλω να πω ότι είναι τελείως τρελό να προσπαθείς να είσαι ένας νέος πατέρας στο σώμα ενός ηλικιωμένου άνδρα και έχω διαπιστώσει ότι αν είσαι 60 ετών και υπάρχουν πέντε μικρά παιδιά στο σπίτι δεν μπορείς ούτε να μεθύσεις! Αλλά αξίζει τον κόπο. Απολύτως!», δήλωσε στη «Daily Mail», προσθέτοντας ότι η αλλαγή ήταν προς το καλύτερο: «Οι άνθρωποι μου λένε: Έχεις βελτιωθεί ως ηθοποιός τα τελευταία 10 χρόνια… Γιατί; Και μερικές φορές σκέφτομαι ότι μπορεί να οφείλεται στα παιδιά».
Παρά την ουσιαστική βρετανική του ιδιότητα, ο Γκραντ είναι ένας από τους λίγους ηθοποιούς του Ηνωμένου Βασιλείου που δεν έχουν προσεγγίσει ποτέ σοβαρά για τον ρόλο του Τζέιμς Μποντ. «Το ότι οι άνθρωποι πιστεύουν πραγματικά ότι μπορώ να είμαι τρομακτικός με ένα όπλο στο χέρι είναι λίγο γελοίο», δήλωσε στο Esquire.
Παρά τον αριστοκρατικό του αέρα, τα παιδικά του χρόνια δεν ήταν προνομιούχα. Μεγάλωσε στα δυτικά προάστια του Λονδίνου, σε μια οικογένεια που περιγράφει ως φτωχή, αλλά ευγενική. Ο ηθοποιός αποφοίτησε από την Οξφόρδη με πτυχίο στην αγγλική λογοτεχνία και ασχολήθηκε με την υποκριτική στο τελευταίο του έτος, πρωταγωνιστώντας στις ταινίες «Twelfth Night» και «Privileged» (1982).
Στη συνέχεια, ακολούθησαν ρόλοι σε ασήμαντες τηλεοπτικές ταινίες, θεατρικές παραστάσεις με άδεια καθίσματα και μια αποτυχημένη τηλεοπτική εκπομπή για την οποία έπαιζε και ως ηθοποιός και ως παραγωγός των σεναρίων. Ωστόσο, ενώ προσπαθούσε να βάλει μπρος το τελευταίο, έλαβε ένα μήνυμα από τον Τζέιμς Άιβορι που του ζητούσε να τον δει. Η αρχική του παρόρμηση ήταν να το αγνοήσει και, όπως αποκάλυψε στο podcast WTF του Marc Maroon, η απάντησή του ήταν: «Δεν με ενδιαφέρει η υποκριτική. Έχω τη δική μου εκπομπή». Μέχρι που ο αδελφός του, στο διαμέρισμα του οποίου κοιμόταν, του υπενθύμισε ότι τα χρήματα θα μπορούσαν να του φανούν χρήσιμα.
Η ταινία «Four Weddings and a Funeral» (Τέσσερις γάμοι και μια κηδεία) θα καθόριζε τον Γκραντ ως έναν αμήχανο ρομαντικό πρωταγωνιστή, με αξιολάτρευτο τραύλισμα και γοητευτικά φουντωτά μαλλιά. Επιπλέον, θα του χάριζε τη Χρυσή Σφαίρα και το BAFTA καλύτερου ηθοποιού, παρά το γεγονός ότι ο σεναριογράφος Richard Curtis δεν εντυπωσιάστηκε αρχικά. «Η οντισιόν μου έγινε μπροστά στον Mike Newell, τον σκηνοθέτη, ο οποίος φαινόταν να με συμπαθεί αρκετά, και στον Richard Curtis, ο οποίος φαινόταν να με θέλει νεκρό. Πραγματικά με μισούσε», αποκάλυψε αργότερα ο ηθοποιός. Σήμερα είναι αδύνατο να φανταστεί κανείς άλλον ηθοποιό στον ρόλο.
Μετά τη ταινία, το Χόλιγουντ προσέγγισε τον Γκραντ και του πρόσφερε ένα ιλιγγιώδες ποσό για τον ρόλο του στην ταινία «Nine Months» (1995), απέναντι από την Τζουλιάν Μουρ. Αλλά, φυσικά, ήταν κάτι εντελώς διαφορετικό συνολικά που θα τον εκτόξευε στη σφαίρα του σταρ.
Ακολούθησε η τεράστια επιτυχία «Bridget Jones’s Diary» (2000), αλλά το μεγάλο του ναυάγιο ήταν το «Did You Hear About the Morgans?», στο πλευρό της Sarah Jessica Parker, η οποία συνόψιζε λίγο-πολύ την κατεύθυνση της καριέρας του εκείνη την εποχή.
«Το Χόλιγουντ με εγκατέλειψε, επειδή έκανα τόσο μεγάλη γκάφα με εκείνη την ταινία με τη Σάρα Τζέσικα Πάρκερ», παραδέχτηκε στους «Los Angeles Times». «Είτε το ήθελα είτε όχι μετά από αυτό, οι μέρες που ήμουν ένας πολύ καλά αμειβόμενος πρωταγωνιστής ξαφνικά χάθηκαν εν μία νυκτί. Ήταν ελαφρώς ενοχλητικό, αλλά άφησε τη ζωή μου ελεύθερη για άλλα πράγματα», πρόσθεσε ο ηθοποιός.
