Ένα από πιο λαμπερά αστέρια του ελληνικού κινηματογράφου,η Ζωή Λάσκαρη, έζησε μία πάρα πολύ δύσκολη ζωή σαν παιδί. Ο πατέρας της δολοφονήθηκε όταν ακόμα ήταν μωρό, κατά τη διάρκεια του εμφυλίου πολέμου. Η διάσημη ηθοποιός θα δηλώσει σε μεταγενέστερη συνέντευξη της ότι «Δεν μισώ τους δολοφόνους, δεν μισώ κανέναν. Αλλά δεν πέρασα φυσιολογικά παιδικά χρόνια». Λίγο αργότερα, όταν ήταν 7 ετών, έχασε και την μητέρα της.
Όταν κέρδισε τον τίτλο της Σταρ Ελλάς στον διαγωνισμό των καλλιστείων η ζωή της άλλαξε σημαντικά. Με πλαστά χαρτιά (είχε αλλάξει την ημερομηνία γέννησης της για να φαίνεται πως είναι 18 χρονών, ενώ ήταν 15) έφυγε για την Αμερική, όπου έζησε δύο χρόνια. Έπειτα ήρθε το σινεμά με την αρχή να γίνεται μέσα από την ιστορική πια ταινία «Ο Κατήφορος». Ο Φιλοποίμην Φίνος είχε προτείνει τότε στην Αλίκη Βουγιουκλάκη να παίξει τον πρωταγωνιστικό ρόλο, αλλά εκείνη αρνήθηκε φοβούμενη ότι δεν ταιριάζει καθόλου με την εικόνα της. Επέλεξε «Το Δόλωμα», μία ταινία με δραματικές αναφορές αλλά πολύ πιο ανάλαφρη από το διάσημο δράμα του Γιάννη Δαλιανίδη.
Αυτή ήταν και η αρχή μίας μοναδικής σχέσης ανάμεσα στη Ζωή Λάσκαρη και τον ισχυρό άντρα του ελληνικού κινηματογράφου. Ο Φίνος λάτρεψε τον συνετό της χαρακτήρα, την ευγένεια της, την εργατικότητα της, το γεγονός ότι δούλευε σκληρά δίχως να έχει απαιτήσεις.
«Με τον Φίνο είχαμε μία τελείως διαφορετική σχέση. Με αγαπούσε και τον αγαπούσα βαθιά. Ήθελε να με υιοθετήσει αλλά εγώ το αρνήθηκα. Ήθελα να είμαι μόνη μου, να είμαι ανεξάρτητη. Είχε πει τότε ότι αφού δεν έχω γονείς, δεν θα υιοθετηθώ από κανέναν», θα αποκαλύψει αργότερα η ηθοποιός επιβεβαιώνοντας τις φήμες για την ξεχωριστή αδυναμία που είχε στο πρόσωπο της ο Φιλοποίμην Φίνος και η σύζυγός του, Τζέλα.
«Δεν έλεγα ποτέ τη γνώμη μου στα γυρίσματα, γιατί είχα απόλυτη εμπιστοσύνη στον παραγωγό. Ήταν τελειομανής. Θυμάμαι τον χαμό, τις ατέλειωτες ουρές στην πρεμιέρα του ‘Κατήφορου’. Τα σινεμά γέμιζαν από τις 10 το πρωί. Αφού αναρωτιόμασταν πως ο κόσμος μπορούσε να στηθεί τόσες ώρες σε μια ουρά πρωί – πρωί για να παρακολουθήσει την ταινία», είχε πει η Ζωή Λάσκαρη για την ταινία που την καθιέρωσε.
Τώρα μία παλιά, ανέκδοτη φωτογραφία έρχεται στο φως για να μας θυμήσει την μεγάλη αγάπη που είχε ο Φίνος στη «Ζωίτσα» όπως την αποκαλούσαν όλοι.
Την ημέρα του γάμου της με τον Πέτρο Κουτουμάνο, το 1967, ο παραγωγός χορεύει όλο χαμόγελα με τη νύφη έναν χορό, κρατώντας την σφιχτά στην αγκαλιά του όπως ακριβώς θα την κρατούσε ο ίδιος ο πατέρας της.
Με πληροφορίες από womantoc
