Ο Πέτρος Κωστόπουλος για την καταστροφή του και την κατάθλιψη: Έχασα το σύμπαν, σκέφτηκαν να αυτοκτονήσω αλλά λυπήθηκα τα παιδιά μου.
Τον Γρηγόρη Αρναούτογλου συνάντησε ο Πέτρος Κωστόπουλος, τη νύχτα της Πέμπτης, στο πλατό του The 2night Show στον ΑΝΤ1. Ο εκδότης αναφέρθηκε σε όλα όσα ακούστηκαν για τον ίδιο το τελευταίο διάστημα, με αφορμή την πρωτοχρονιά στο Ντουμπάι, ενώ απάντησε δίχως να μασήσει στιγμή τα λόγια του σε όσους τον έκριναν.
Παράλληλα, προχώρησε σε έναν απολογισμό για όλα έχουν συμβεί στη ζωή του την τελευταία δεκαετία. Πιο συγκεκριμένα, μέσα σε όλα, ο Πέτρος Κωστόπουλος σημείωσε πως πέρασε κατάθλιψη, ότι τον πυροβολούσαν χωρίς να ξέρουν την αλήθεια και ότι με αφορμή το Ντουμπάι και όσα γράφτηκαν, δεν άντεξε άλλο και αποφάσισε να μιλήσει για όλα.
“Έκανα το κουνέλι δέκα χρόνια για δύο βασικούς λόγους. Ο ένας ήταν η κατάθλιψη. Με αφορμή το Ντουμπάι άρχισαν να με πυροβολούν χωρίς να ξέρουν, μόνο που πάτησαν σε μια νάρκη αυτή τη φορά και αποφάσισα να απαντήσω.
“Ξέρεις πως είναι η κατάθλιψη. Ήμουν συνέχεια σε ένα κρεβάτι και κοιτούσα χαζοπαίχνιδα στην τηλεόραση. Δεν μπορείς να δουλέψεις και είσαι φοβισμένος άνθρωπος… Στο πρόσωπό του είδαν πολλοί το εξιλαστήριο θύμα που επιθυμούσαν για να ξεκινήσουν μία φαινομενική Σταυροφορία κάθαρσης του συστήματος, η οποία μόνο αυτό δεν ήταν….
“Δεν με λυπήθηκε κανείς”
“Το παραμυθάκι για μένα ξεκίνησε από πολιτικούς κύκλους του 2012. Ήταν ένας αντισυστημικός πόλεμος. Έγινε ένας πόλεμος έξι, εφτά χρόνια ο οποίος και εξέθετε ανθρώπους ανά πάσα στιγμή” εξήγησε στον ΑΝΤ1 ο Πέτρος Κωστόπουλος. “Είμαι ο μοναδικός εκδότης που, όταν φαλίρισα, είχα απλήρωτους τους εργαζομένους μόνο τον τελευταίο μήνα των δεδουλευμένων τους. Αυτό το παίρνουν κάποιοι, το διαστρεβλώνουν και λένε πως χρωστάω Μου χρωστούσαν 8 εκατομμύρια φέσι διαφημιστικές και εταιρείες που φαλίρισαν. Αν τα είχα, θα είχαν πληρωθεί όλοι. Εμένα δεν με λυπήθηκε κανένας”.
“Έδωσα τα δυο σπίτια μου, τα λεφτά μου, λεηλάτησαν την εταιρεία μου πριν καν έρθει η διαδικασία πληρωμής και όλοι είπαν χωρίς να ψάξουν. Στην Ελλάδα υπήρχε ένας πόλεμος για 7 χρόνια. Ήμουν από τα θύματα αυτού του πολέμου. Έχασα το σύμπαν, τη ζωή μου ολόκληρη. Η συκοφαντία έπαιξε πάνω μου έναν τρομακτικό ρόλο. Ήταν πολιτική εξόντωσης”.
“Πέρασε από το μυαλό μου να αυτοκτονήσω. Γνώρισα μία ψυχίατρο και μου είπε δεν χρειάζεσαι ψυχοθεραπεία γιατί ξέρεις τι έχεις. Μου είπε αν σκεφτείς να αυτοκτονήσεις, θα καταφέρεις κάτι πολύ βαρύ. Να κάνεις τα παιδιά σου πολύ δυστυχισμένα και να μισήσουν την κοινωνία. Δεν υπήρχε περίπτωση να το κάνω αυτό στα παιδιά μου… Έτσι αποφάσισα ότι ίσως γίνει κάποιο ατύχημα. Δηλαδή να πας με 300 με τη μηχανή και να μην φοράς κράνος”.
“Οι φίλοι μου ξέχασαν ότι υπάρχω”.
