Κάθε καλοκαίρι εκατοντάδες από τους πιο ευκατάστατους και ισχυρούς τουρίστες που επισκέπτονται την χώρα μας φτάνουν εκεί με τα σκάφη τους.
Στη νότια πλευρά της Λευκάδας ένα γαλήνιο, καταγάλανο σύμπλεγμα νησιών μαγεύει τον επισκέπτη με τις ανεξερεύνητες παραλίες και την μοναδική ομορφιά του. Είναι τα περίφημα Πριγκιππονήσια, ένας μαγικός, ερημικός τόπος στη μέση του Ιονίου Πελάγους. Το διάσημο σύμπλεγμα αποτελείται από τον Σκορπιό (το ιδιωτικό νησί του Αριστοτέλη Ωνάση), το Μαδούρη (τόπος καταγωγής του ποιητή Αριστοτέλη Βαλαωρίτη), η Σπάρτη, το Σπορπίδι, το Χελώνι, ο Κάστος, ο Κάλαμος και το Μεγανήσι.
Σε αυτό το ήρεμο, σχεδόν μυστικό μέρος βρήκε καταφύγιο ο Έλληνας κροίσος που λάτρεψε όσο κανένα άλλο μέρος στη γη τα Πριγκιππονήσια και έφτιαξε εκεί τον προσωπικό του παράδεισο, κάνοντας τον τόπο αυτό γνωστό σε ολόκληρο τον πλανήτη, αλλά και στους ισχυρούς αυτού του κόσμου που επιθυμούν να περάσουν μερικές μέρες βυθισμένοι στην ομορφιά του. Από τότε εκατοντάδες από τους πιο ευκατάστατους τουρίστες που επισκέπτονται κάθε χρόνο τη χώρα μας καταφθάνουν με τα υπερπολυτελή σκάφη τους στις ακτές των απομονωμένων αυτών νησιών για να πάρουν μία γεύση από το πράσινο τοπίο και για να κάνουν βουτιες σε νερά που όμοια τους δύσκολα θα βρεις σε πολλά ακόμα μέρη του πλανήτη.
Το Μεγανήσι, το μεγαλύτερο νησί του συμπλέγματος, έχει έκταση 22,4 τετραγωνικά χιλιόμετρα και μετράει περισσότερα από 30 χιλιόμετρα εξωτικών ακτογραμμών και τα χρωστάει όλα στο ιδιότυπο σχήμα του. Στα νότια είναι μια απλή στενόμακρη νησίδα, ιδανική για να ξεγελαστείτε ότι διασχίζετε περπατώντας το Ιόνιο. Στα βόρεια, η γη πλαταίνει και με τις άκρες να χωρίζονται σε ποικιλόμορφα τμήματα που βυθίζονται στη θάλασσα, δημιουργεί φυσικά λιμανάκια που θυμίζουν φιόρδ, γαλήνιες γνωστές και ανεξερεύνητες παραλίες.
Οι ακτές στο νησί είναι πραγματικά είναι αμέτρητες. Αλλες με βράχια κι άλλες με τα πεύκα να βρέχονται απ’ το κύμα, οι περισσότερες με λευκή χοντρή άμμο και ψιλό χαλίκι να κάνουν αντίθεση στα πρασινογάλανα νερά, είναι φτιαγμένες για σένα που όλο τον χρόνο έκανες υπομονή ελπίζοντας σε αυτήν ακριβώς την ηρεμία.
Αλλά που απολαμβάνεις και την αίσθηση πως βρίσκεσαι κάπου «σημαντικά», κάπου που πολλοί θα ήθελαν να βρίσκονται μαζί σου. Και δεν χρειάζεται να είσαι γαλαζοαίματος ή να σε αναγνωρίζουν άγνωστοι. Το Μεγανήσι είναι ακόμα προσιτό για όλους, με πολυτελείς βίλες αλλά και φροντισμένα οικονομικά δωμάτια, και κάτι ανάλογο ισχύει και για φαγητό.
Το φεριμπότ από το Νυδρί της Λευκάδας ακριβώς απέναντι, χρειάζεται λιγότερο από μισάωρο για να σε μεταφέρει στο Βαθύ, στο βόρειο μέρος. Αυτό είναι το κυρίως λιμάνι του νησιού, ένα παραδοσιακό ψαροχώρι που απλώνεται στον μυχό του όρμου, με ταβερνάκια που μοσχομυρίζουν ούζο και θαλασσινό μεζέ και τα σκάφη μπροστά σου να σε εμπνέουν τουλάχιστον για μεγάλα όνειρα. Ή να σε κάνουν να νιώθεις πως δεν χρειάζεσαι τίποτε απολύτως παραπάνω.
Και θυμήσου πως πίσω από τα πολυτελή γιοτ και τους διάσημους επισκέπτες κρύβεται μια πανάρχαια ιστορία: το Μεγανήσι κατοικείται από τη Νεολιθική εποχή και αναφέρεται πρώτη φορά από τον Ομηρο στην Οδύσσεια. Η ιστορία του συμβάδιζε πάντα με της Λευκάδας. Κορίνθιοι, Ρωμαίοι, Βενετοί, Φράγκοι, Οθωμανοί, Γάλλοι, Ρωσοτούρκοι και Αγγλοι πέρασαν από δω πριν το νησί ανακηρυχθεί ελληνικό το 1864.
Από το Βαθύ θα πάρεις οπωσδήποτε μια μέρα κάποιο καΐκι που θα σε οδηγήσει σε ολόδικές σου παραλίες αλλά και στις θαλάσσιες σπηλιές όπως του Γιοβάνη, του Δαίμονα και τη μεγαλύτερη «ατραξιόν» απ’ όλες, εκείνη του Παπανικολή: οι ντόπιοι θα σου πουν πως ήταν το κρησφύγετο του θρυλικού υποβρύχιου στη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου.
Στο Βαθύ θα βρεις και το μοναδικό ταξί του νησιού, κι αν όχι το όχημα αυτοπροσώπως, το τηλέφωνο του οδηγού του στους στύλους της ΔΕΗ.
Δύο παραδοσιακοί οικισμοί, επίσης στο βόρειο μέρος, ομορφαίνουν κι άλλο το καλοκαιρινό σου κάδρο μέσα στο καταπράσινο νησί. Πάνω από το Βαθύ, το Κατωμέρι θυμίζει γειτονιά από τα παλιά με πέτρινα σπίτια, μικρά μαγαζάκια αλλά και μπαρ για όσους δεν λένε «όχι» στη νυχτερινή ζωή.
Τη μέρα πάντως, από εδώ θα κατηφορίσεις για τον διάσημο Αθερινό, να δεις τα τιρκουάζ νερά που θυμίζουν γυάλινη επιφάνεια έτσι ατάραχα όπως στέκονται. Το Φανάρι με την ωραία βοτσαλωτή αμμουδιά, το Πόρτο Ελιά και το Λιμονάρι είναι παραλίες στον δρόμο σου και πρέπει σίγουρα να τις αναζητήσεις.
Ο τρίτος οικισμός, το Σπαρτοχώρι, και πρώτη στάση για το φέρι μποτ, εκτός από τα νησιώτικα σοκάκια του έχει το προνόμιο της πανοραμικής θέας στον Σκορπιό και τα παράλια της Λευκάδας και ένα πανέμορφο λιμανάκι από κάτω του, τη Σπηλιά, γεμάτο συνήθως από σκάφη και ιστιοπλοϊκά σαν να είναι στημένα για φωτογράφιση.
Ο Αϊ-Γιάννης, το Πασουμάκι, τα Αμπελάκια και η Λουτρολίμνη η Μπερέτα είναι επίσης μερικές παραλίες που θα σου προτείνουν όσοι έχουν πάει στο Μεγανήσι, μόνο που εδώ το θέμα είναι να ανακαλύψεις μόνος σου άλλες τόσες για να ‘χεις να τους λες.
Mε πληροφορίες από WomanToc
