Οι άνθρωποι χρησιμοποιούν συχνά τον όρο “ανησυχία” ή τον όρο “άγχος” εναλλακτικά, αλλά είναι πολύ διαφορετική η ψυχολογική κατάσταση που βιώνουμε τον κάθε “όρο”.
Παρά το γεγονός ότι και οι δύο συνδέονται με μια γενική αίσθηση της ανησυχίας ο τρόπος που μπορείτε να το αντιμετωπίσετε είναι αρκετά διαφορετικός, όπως διαφορετικές είναι και οι συνέπειες που έχουν στη συναισθηματική και ψυχολογική μας υγεία.
1. Έχουμε την τάση να βιώνουμε την ανησυχία στο μυαλό μας και το άγχος στο σώμα μας.
Ανησυχία τείνει να είναι περισσότερο εστιασμένη στις σκέψεις, ενώ το άγχος μπορούμε να το συνδέσουμε με ότι αισθανόμαστε σε όλο το σώμα μας. Δεν είναι τυχαίο που σε αρκετά περιστατικά άγχους/έντονου στρες, υπάρχει και ψυχοπαθολογία
2. Ανησυχία τείνει να είναι συγκεκριμένη, ενώ το άγχος είναι πιο διάχυτο.
Μπορεί, για παράδειγμα, να ανησυχούμε να είμαστε στο αεροδρόμιο στην ώρα μας (συγκεκριμένα), αλλά είναι διαφορετικό να αισθανόμαστε ανήσυχοι σχετικά με τα ταξίδια (πιο αόριστη, πιο γενική ανησυχία)
3. Η ανησυχία λεκτικά εστιάζεται, ενώ το άγχος περιλαμβάνει λεκτικές σκέψεις και νοητικές εικόνες.
Αυτή η διαφορά είναι σημαντική, καθώς οι συναισθηματικές νοητικές εικόνες όπως και αυτές που σχετίζονται με το άγχος , προκαλούν μια πολύ μεγαλύτερη καρδιαγγειακή απόκριση . Αυτός είναι ένας άλλος λόγος για τον οποίο βιώνουμε άγχος σε όλο το σώμα.
4. Ανησυχία συχνά πυροδοτεί την επίλυση προβλήματος, αλλά το άγχος δεν το κάνει.
Η Ανησυχία μπορεί να μας οδηγήσει να σκεφτούμε λύσεις και στρατηγικές για την αντιμετώπιση μιας δεδομένης κατάστασης. Το άγχος είναι περισσότερο σαν ένα τροχός χάμστερ που μας γυρίζει γύρω, αλλά δεν μας οδηγεί σε παραγωγικές λύσεις. Πράγματι, η διάχυτη φύση του άγχους το καθιστά λιγότερο αποτελεσματικό στην επίλυση προβλημάτων.
5. Η ανησυχία δημιουργεί ήπια συναισθηματική δυσφορία, το άγχος μπορεί να δημιουργήσει σοβαρή συναισθηματική δυσφορία.
Το άγχος είναι απλά ένα πολύ πιο ισχυρό και, ως εκ τούτου, προκαλεί αναστάτωση και προβληματική ψυχολογική κατάσταση .
6. Η ανησυχία προκαλείται από πιο ρεαλιστικές ανησυχίες από ότι το άγχος.
Εάν ανησυχείτε ότι θα απολυθείτε στη δουλειά σας επειδή κάνατε πραγματικά κάποιο λάθος εργασιακό, είστε ανήσυχοι. Εάν ανησυχείτε ότι θα απολυθείτε, επειδή το αφεντικό σας δεν σας ρώτησε σήμερα αν φάγατε πρωινό, είστε κυριευμένοι από άγχος.
7. Ανησυχία τείνει να είναι ελεγχόμενη, το άγχος πολύ λιγότερο.
Με την επίλυση προβλημάτων και σκέψης μέσα από στρατηγικές για να βρείτε την λύση και την αιτία της ανησυχίας σας, μπορείτε να τη μειώσετε σε μεγάλο βαθμό. Αντιθέτως υπάρχει πολύ λιγότερος έλεγχος του άγχους, καθώς είναι πολύ πιο δύσκολο να μιλήσει κάποιος με τον εαυτό του αντικειμενικά για ένα ερέθισμα που ήδη προκαλεί συναισθηματική φόρτιση .
8. Η ανησυχία τείνει να είναι μια προσωρινή κατάσταση, αλλά το άγχος μπορεί να καθυστερήσει.
Μόλις επιλυθεί το ζήτημα που μας ανησυχεί, η ανησυχία μειώνεται και εξαφανίζεται. Το άγχος μπορεί να καθυστερήσει για μεγάλο χρονικό διάστημα, ακόμη υπάρχει το ενδεχόμενο να “πηδάμε” από το ένα αρνητικό ερέθισμα σε ένα άλλο (π.χ., μια εβδομάδα αισθανόμαστε άγχος για τη δουλειά, τότε προστίθεται το άγχος για την υγεία μας, μετά για τα παιδιά μας και όλα αυτά ταυτόχρονα με το τι θα γίνει στο Νότιο Ημισφαίριο…).
9. Η ανησυχία δεν επηρεάζει την επαγγελματική και προσωπική μας λειτουργία, το άγχος το κάνει.
Κανείς δεν παίρνει ρεπό από τη δουλειά του για να καθίσει σπίτι και να ανησυχεί για το γεγονός αν θα κερδίσει η ομάδα του την επόμενη αγωνιστική (οκ υπάρχουν και κάποιες εξαιρέσεις ). Αλλά το άγχος μπορει να μας κάνει να νιώθουμε τόσο ανήσυχοι, άβολα και ανίκανοι να συγκεντρωθούμε ώστε να μπορέσουμε να κυριολεκτικά αισθανόμαστε πολύ στενάχωρα για να εργαστούμε.
10. Η ανησυχία δεν χρειάζεται φαρμακολογική αντιμετώπιση.
Υπάρχουν αρκετοί που πάνε σε κάποιο ειδικό Ψυχικής Υγείας για να αντιμετωπίσουν το άγχος τους, κάτι που δεν κάνουν εύκολα κάποιοι που έχουν μια ανησυχία. Σε ορισμένες εντάσεις και διάρκεια, το άγχος θεωρείται μια αληθινή ψυχική διαταραχή, που απαιτεί ψυχολογική θεραπεία ή / και φαρμακευτική αγωγή.
Συνοψίζοντας και το άγχος και η ανησυχία, όπως τα θέσαμε, είναι 2 διαφορετικές αλλά συγγενικές καταστάσεις. Αυτό που θα πρότεινα, είναι να ΜΗΝ κάνετε αυτοδιάγνωση όταν μια περίοδο που βιώνετε είναι λίγο “ζόρικη”, πόσο μάλιστα να ΜΗΝ χορηγείστε φάρμακα χωρίς Ιατρική συνταγή. Η Ψυχική Υγεία, δεν είναι ένας “στομαχόπονος” που απλά παίρνουμε μια Ασπιρίνη και γινόμαστε καλά.
Επιμέλεια κειμένου: Αντώνιος Καλέντζης MBPsS / MISCP, Μέλος Βρετανικού Συλλόγου Ψυχολόγων, Κλινικών Ψυχολόγων, Νευροψυχολόγων
Πηγή: antonioskalentzis.blogspot.gr, thessalonikiartsandculture.gr
