Το 2015, ο Dan Prince, ιδιοκτήτης εταιρείας πληρωμών με κάρτα από το Σιάτλ αποφάσισε να εισάγει τον κατώτατο μισθό στις 70.000 δολάρια για όλους τους υπαλλήλους του.
Πέντε χρόνια μετά και παραμένοντας ο ίδιος στον ίδιο κατώτατο μισθό, λέει ότι η κίνηση αυτή επέδωσε.
Η ιδέα του ήρθε ξαφνικά, ενώ περπατούσε με τη φίλη του Βαλέρια στο βουνά Cascade. Εκείνη του είπε ότι η ζωή της ήταν ένα χάος, ότι ο σπιτονοικοκύρης της είχε αυξήσει κατά 200 δολάρια το νοίκι της και ότι δυσκολευόταν να αντεπεξέλθει οικονομικά.
Αυτό τον εξόργισε. Η Βάλερι, πρώην κοπέλα του είχε εργαστεί στον στρατό για 11 ολόκληρα χρόνια, είχε υπηρετήσει δύο φορές στο Ιράκ και τώρα δούλευε 50 ώρες την εβδομάδα σε δύο δουλειές για να μπορέσει να τα«βγάλει πέρα» οικονομικά.
Αν και κέρδιζε 40.000 δολάρια τον χρόνο, δεν μπορούσε να νοικιάσει ένα αξιοπρεπές σπίτι στο Σιάτλ. Κατάλαβε πόσο άνισος είναι ο κόσμος.
Τότε συνειδητοποίησε ότι και αυτός ήταν μέρος του προβλήματος. Στα 31 του χρόνια, ο Price ήταν ήδη εκατομμυριούχος. Η εταιρεία του, Gravity Payments, είχε περίπου 2.000 υπαλλήλους και η αξία της υπολογιζόταν σε εκατομμύρια δολάρια. Αν και ο ίδιος έβγαζε 1,1 εκατ. το χρόνο η Βάλερι τον έκανε να δει ότι ενδεχομένως πολλοί από τους υπαλλήλους του ήταν στην ίδια θέση με αυτή.
Τότε αποφάσισε να αλλάξει τις ζωές των άλλων.
«Οι άνθρωποι λιμοκτονούν ή απολύονται ή τους εκμεταλλεύονται, ώστε ένας να μπορεί να έχει ένα ρετιρέ στον τελευταίο όροφο ενός πύργου της Νέας Υόρκης με χρυσές καρέκλες. Εξυψώνουμε την ασυδοσία στην κοινωνία μας στην κουλτούρας μας. Και, ξέρεις, το χειρότερο παράδειγμα είναι η λίστα Forbes. Ο Μπιλ Γκέιτς ξεπέρασε τον Τζεφ Μπέζος και είναι πλέον ο πιο πλούσιος άνθρωπος στον κόσμο. Ποιος νοιάζεται;»
Πριν από το 1995, το φτωχότερο μισό του πληθυσμού των Ηνωμένων Πολιτειών κέρδισε μεγαλύτερο μερίδιο του εθνικού πλούτου από το πλουσιότερο 1%, επισημαίνει. Αλλά εκείνο το έτος οι όροι άλλαξαν – το πρώτο 1% κέρδισε περισσότερο από το κατώτατο 50%. Και το χάσμα συνεχίζει να αυξάνεται.
Το 1965, οι CEOs σε αμερικανικές εταιρείες κέρδιζαν 20 φορές περισσότερα από τον μέσο εργαζόμενο αλλά έως το 2015 αυτό είχε αυξηθεί σε 300 φορές παραπάνω. Στην Βρετανία, τα αφεντικά των 100 πιο κερδοφόρων εταιρειών κερδίζει 117 περισσότερα από τον μέσο εργαζόμενο.
Τότε αποφάσισε να δράσει. Είχε διαβάσει μία έρευνα από τους Νομπελίστες οικονομολόγους Daniel Kahneman και Angus Deaton. Η έρευνα έδειχνε πόσα χρήματα χρειάζεται ένας Αμερικανός για να είναι ευτυχισμένος.
Έβαλε κάτω τα οικονομικά της εταιρείας και στην δική του περίπτωση, για τους υπαλλήλους του αυτό αντιστοιχούσε σε 70.000 δολάρια. Έτσι συγκέντρωσε το προσωπικό του για να τους ανακοινώσει τα καλά νέα.
Πέντε χρόνια μετά, ο Dan γελάει καθώς έχασε ένα σημείο κλειδί στην έρευνα. Τελικά οι Αμερικανοί χρειάζονται 75.000 δολάρια για να είναι ευτυχισμένοι.
Παρόλα αυτά, το ένα τρίτο των εργαζομένων της εταιρείας είδαν το μισθό τους να διπλασιάζεται από τη μία μέρα στην άλλη.
Από τότε η εταιρεία Gravity έχει μεταμορφωθεί. Ο αριθμός των εργαζομένων έχει διπλασιαστεί και η αξία των πληρωμών που επεξεργάζεται η εταιρεία έχει περάσει από 3,8 δισ. δολάρια ετησίως σε 10,2 δισ. δολάρια.
Ωστόσο, ο ίδιος ο Dan είναι υπερήφανος και για άλλα νούμερα. «Πριν τον κατώτατο μισθό των 70.000 δολ είχαμε από μηδέν έως δύο γέννες το χρόνο μεταξύ των υπαλλήλων. Μετά την ανακοίνωση στην εταιρεία μας έχουμε πλέον περισσότερα από 40 μωρά υπαλλήλων».
Περισσότεροι από 10% των υπαλλήλων μπόρεσαν να αγοράσουν το δικό τους σπίτι σε μία από τις πιο ακριβές πόλεις των ΗΠΑ, Επιπλέον το ποσό των υπαλλήλων που αποταμιεύουν για τη σύνταξή τους έχει υπερδιπλασιαστεί και 70% από αυτούς έχουν αποπληρώσει τα χρέη τους.
Ο ίδιος και όχι άδικα έχει κερδίσει τον τίτλο του «καλύτερου αφεντικού».
Ωστόσο υπήρξαν και αρκετές αντιδράσεις. Αρκετοί πελάτες της εταιρείας του έκαναν λόγο για πολιτική δήλωση. Ο δεξιός ραδιοφωνικός παραγωγός Rush Limbaugh, τον κατηγόρησε ως κομμουνιστή ενώ δύο ακόμα ανώτατα στελέχη της εταιρείας του παραιτήθηκαν ως ένδειξη διαμαρτυρίας.
Δεν ήταν χαρούμενοι με την ραγδαία αύξηση των μισθών των υπαλλήλων και υποστήριξαν ότι κάτι τέτοιο θα τους κάνει τεμπέληδες.
Η αύξηση των μισθών δεν άλλαξε το κίνητρο των υπαλλήλων αλλά την ικανότητά τους, υποστηρίζει ο ίδιος.
Ο Price πίστευε ότι με την κίνησή του αυτή θα παρακινούσε και άλλες εταιρείες να κάνουν το ίδιο. Ωστόσο, έχει απογοητευτεί πλήρως που κάτι τέτοιο δεν συνέβη. Παράτησε τη βίλα του και μένει σε ένα ενοικιαζόμενο Airbnb, αλλάζοντας άρδην τον τρόπο ζωή τους.
Πέντε χρόνια μετά, νιώθει πιο ολοκληρωμένος. «Έχω την ίδια ηλικία με τον Μαρκ Ζούκεμπργκ και έχω σκοτεινές σκέψεις όταν σκέφτομαι πως θέλω να γίνω τόσο πλούσιος όσο εκείνος και να τον ανταγωνιστώ στη λίστα Forbes. Και θέλω να μπω στο εξώφυλλο του Time, και να κάνω πολλά χρήματα. Αλλά όλη αυτή η απληστία είναι πολύ δελεαστική. Δεν είναι εύκολο να τα απορρίψεις. Αλλά τώρα η ζωή μου είναι πολύ πιο ωραία».
Με πληροφορίες από το BBC, lifo.gr
