«Η Ελλάδα παραμένει μία από τις ασφαλέστερες χώρες του κόσμου». Αυτό είναι το μήνυμα που απευθύνει ο Σωτήρης Τσιόδρας στους τουρίστες, μέσα από συνέντευξή τους.
«Θα τους έλεγα ότι έρχονται σε μία πανέμορφη χώρα, την οποία εμείς οι ίδιοι συνέχεια ανακαλύπτουμε», απάντησε ο εκπρόσωπος του υπουργείου Υγείας για τον κορωνοϊό, όταν ρωτήθηκε για το τι θα έλεγε στους τουρίστες, σε συνέντευξη στο Blue Magazine της Aegean.
«Η χώρα μας είναι ασφαλής και έχει την εμπειρία και την δυναμική να αντεπεξέλθει στη δύσκολη αυτή περίσταση. Μία χώρα που βασίζεται στην επιστήμη, όπως απέδειξε στην πρώτη φάση της πανδημίας και η οποία προσπαθεί με επιστημονικά κριτήρια να βάλει τους κανόνες της αντιμετώπισης τους ιού», ανέφερε ακόμη ο κ. Τσιόδρας και τόνισε: «Αυτή τη στιγμή παραμένουμε μία από τις ασφαλέστερες χώρες του κόσμου».
«Η Ελλάδα όντως πέρασε πολύ ελαφρά αυτή την πρώτη φάση της πανδημίας. Αυτό αποτελεί μεγάλη επιτυχία και μια καλή βάση από την οποία μπορούμε να ξεκινήσουμε και να απογειωθούμε», δήλωσε ακόμη ο κ. Τσιόδρας, τονίζοντας ότι εισακούστηκαν οι υποδείξεις των επιστημόνων και υιοθετήθηκαν δύσκολες πρακτικές από την κυβέρνηση, τις οποίες τήρησαν οι πολίτες, με αποτέλεσμα «να μολύνεται από τον ιό ένα πολύ μικρό ποσοστό του ελληνικού πληθυσμού, λιγότερο από 1%- όπως αποδείχθηκε από τις αρχικές μελέτες αντισωμάτων».
Οι συγκινητικές στιγμές
Ο Σωτήρης Τσιόδρας εξομολογήθηκε και ποιες ήταν οι πιο συγκινητικές στιγμές που έζησε όλο αυτό το διάστημα της μάχης με τον κορωνοϊό.
«Δεν θα ξεχάσω τις στιγμές που βρεθήκαμε μαζί με τους συναδέλφους μας και την ηγεσία κοντά σε κόσμο που είχε ανάγκη να μας δει. Αλλά κι εγώ ήθελα να γίνω μέρος του κόσμου αυτού, κομμάτι του όλου, όπως συνέβη στις περιπτώσεις με τους Ρομά στη Λάρισα, με τους μετανάστες στο Κρανίδι. Εκεί που έπρεπε να μην υπολογίσεις προσωπικά ρίσκα και κίνδυνο», είπε ο καθηγητής Παθολογίας- Λοιμωξιολογίας της Ιατρικής Σχολής του ΕΚΠΑ.
«Ενώ υπήρχαν και μέρη στα οποία αισθανόσουν την εσωτερική φωνή των ασθενών που σε καλούσαν να είσαι κοντά τους. Ή τη δική σου εσωτερική ανάγκη να είσαι δίπλα τους. Όπως όταν επισκέφτηκα κάποιες ΜΕΘ, ιδιαίτερα στην αρχή της πανδημίας και έμεινα μαζί με τους ασθενείς» ανέφερε χαρακτηριστικά», συμπλήρωσε.
«Από την καρδιά μου οι δηλώσεις»
Ο κ. Τσιόδρας αναφέρθηκε και στη στιγμή που λύγισε μπροστά στις κάμερες, αναφερόμενος στους ηλικιωμένους κατά τη διάρκεια της τακτικής ενημέρωσης για την πορεία του κορωνοϊού στην Ελλάδα.
«Οι δηλώσεις μου για τους ηλικιωμένους ήταν μέσα από την καρδιά μου, αλλά ταυτόχρονα εξέφραζαν και την επιστημονική μου επιθυμία και τη δυνατότητα που έβλεπα ότι υπήρχε να τους προστατεύσουμε. Άρα ήταν ένα πάντρεμα των δύο. Μίλησε η καρδιά μου. Και θέλω να πιστεύω ότι η πλειονότητα των ανθρώπων που ήταν στη θέση μου μιλούσαν με παρόμοιο τρόπο», είπε σχετικά, ενώ σε άλλο σημείο της συνέντευξης ανέφερε:
«Από την πρώτη στιγμή που βγήκα στην κάμερα, το μόνο που σκεφτόμουν είναι ότι πρέπει να πω την αλήθεια απέναντι στον κόσμο (όπως ήταν γνωστή εκείνη τη στιγμή) και ότι είμαι μέρος του όλου. Όλο αυτό ήταν τεράστιο βάρος και μεγάλη ευθύνη. Κοινωνική ευθύνη όχι ατομική, γιατί πάντα σκέφτεσαι μήπως πεις κάτι που δεν ερμηνευτεί σωστά ή που θα παρεξηγηθεί…».
Οι φόβοι για το μέλλον
Σε ερώτηση για το τι φοβάται για το μέλλον, ο Σωτήρης Τσιόδρας απάντησε:
«Φοβάμαι το στίγμα, το να διακρίνεις τους ανθρώπους σε μολυσμένους και μη μολυσμένους. Φοβάμαι την συνωμοσιολογία και το να επικροτεί κανείς την μερική -όχι όλη την αλήθεια, και ακόμη χειρότερα το ψέμα. Φοβάμαι το να μην έχεις την αντοχή να συζητήσεις και να συνδιαλεχθείς με την επιστήμη μένοντας προσκολλημένος στην δική σου ιδεοληψία».
Ακόμη, ο καθηγητής εξομολογήθηκε: «Φοβάμαι τον θάνατο, αλλά ελπίζω σε μια άλλη ζωή. Όχι τόσο τον θάνατο από τον ιό, αλλά τον θάνατο τον πνευματικό, τον θάνατο των ανθρώπων που δεν μπορούν να διαβάσουν ένα βιβλίο ή ένα ποίημα, που δεν μπορούν να …κλάψουν ή να τραγουδήσουν, να ακούσουν συναρπαστικές μουσικές, να μυρίσουν πνευματικά αρώματα, που δεν μπορούν να αγαπήσουν. Νομίζω ότι μπορούμε να προβάλλουμε ως αντίβαρο την αλληλεγγύη, την ανάγκη για συνεχή αναζήτηση της αλήθειας και την επαναθεώρηση της ίδιας μας της ζωής μέσα από όλη αυτή την εμπειρία. Το να επαναξιολογήσουμε τον εαυτό μας, όχι ατομικιστικά αλλά να τον δούμε σαν ένα μέρος του συνόλου».
