Όταν το Netflix ανακοίνωσε το Black Doves, φάνηκε να επενδύει σε ένα δυνατό κατασκοπευτικό δράμα, συνδυάζοντας μια πολυδιάστατη πλοκή με ένα εντυπωσιακό καστ. Οι πρώτες σκηνές επιβεβαιώνουν τις προσδοκίες: το σασπένς κυριαρχεί, οι χαρακτήρες είναι μυστηριώδεις, η ατμόσφαιρα έχει τη σκοτεινή αίγλη ενός καλά δομημένου θρίλερ.
Ωστόσο, μετά από λίγα επεισόδια, η σειρά χάνει το δυναμικό ξεκίνημά της και παρασύρεται σε δευτερεύουσες ιστορίες γεμάτες υπερβολικές συγκρούσεις, ανούσιους διαλόγους και μη ρεαλιστικές ανατροπές. Οι ήρωες που ξεκινούν με εσωτερικές αντιφάσεις και βάθος, σταδιακά μετατρέπονται σε καρικατούρες που παίρνουν αφελείς αποφάσεις. Το δράμα κερδίζει την πρωτοκαθεδρία σε βάρος της λογικής και της πλοκής, αφήνοντας τη «σαπουνόπερα» να αντικαταστήσει την ένταση που υπόσχονταν τα πρώτα επεισόδια.
Ακόμη και οι εξαιρετικές ερμηνείες από το καστ, που περιλαμβάνει μερικά από τα μεγαλύτερα ονόματα του χώρου όπως η Κίρα Νάιτλι, δεν μπορούν να αντισταθμίσουν ένα σενάριο γεμάτο κενά. Ενώ οι εντυπωσιακές τοποθεσίες και η κινηματογραφική αισθητική διατηρούν το ενδιαφέρον, η έλλειψη ουσίας απογοητεύει όσους περίμεναν μια καλοστημένη κατασκοπευτική αφήγηση.
Το Black Doves ξεκινά με όλες τις προϋποθέσεις για να αποτελέσει το επόμενο μεγάλο hit, αλλά καταλήγει να μοιάζει περισσότερο με μια στιλιζαρισμένη σαπουνόπερα που δεν παίρνει τον εαυτό της τόσο σοβαρά όσο υπόσχεται. Αν αγαπάτε το δράμα και τις μη ρεαλιστικές συναισθηματικές εντάσεις, ίσως βρείτε κάτι να σας κρατήσει. Αν όμως περιμένετε την καλογραμμένη κατασκοπεία που σας υποσχέθηκαν, ετοιμαστείτε για απογοήτευση.
