Το νέο δράμα των Jack Thorne και Stephen Graham είναι απλά καθηλωτικό. Οι ερμηνείες είναι εκπληκτικές, η σκηνοθεσία μοναδική, και τα ερωτήματα που θέτει θα μείνουν μαζί σου για καιρό.
Αν στα τέλη των ‘80s το A Wanted Man του Malcolm McKay ήταν το απόλυτο crime drama – όπως με ενημέρωσε ο μπαμπάς μου – τότε το Adolescence έρχεται πολύ κοντά στο να το εκθρονίσει. Με μόλις τέσσερα επεισόδια – καθένα γυρισμένο σε ένα αδιάκοπο μονοπλάνο – η σειρά καταφέρνει να ισορροπήσει ανάμεσα στον ρεαλισμό και τη βαθιά συγκίνηση.
Η ιστορία ξεκινά με τη σύλληψη του 14χρονου Jamie Miller, κατηγορούμενου για τη δολοφονία της συμμαθήτριάς του, Katie. Τα δύο πρώτα επεισόδια μάς ρίχνουν στον κόσμο του αστυνομικού τμήματος, εκεί όπου οι ντετέκτιβ χτίζουν την υπόθεση εναντίον του Jamie, την ώρα που ο ίδιος επιμένει στην αθωότητά του.
Το θέμα, όμως, δεν είναι αν το έκανε – η σειρά μας αποκαλύπτει από νωρίς ότι είναι ένοχος. Το μεγάλο ερώτημα είναι γιατί. Και εκεί ξεκινά η πραγματική φρίκη: ένας κόσμος εφήβων που ζουν (κυρίως) online, σε ένα τοξικό περιβάλλον που οι ενήλικες δεν μπορούν πραγματικά να κατανοήσουν ή να ελέγξουν.
Η στιγμή που ο ντετέκτιβ Luke Bascombe (Ashley Walters, απλά εξαιρετικός) αρχίζει να καταλαβαίνει τι συμβαίνει είναι όταν ο ίδιος του ο γιος τού εξηγεί τα emoji που χρησιμοποιούσε η Katie κάτω από τα post του Jamie στο Instagram. Ξαφνικά, το incel culture και η σκοτεινή διαδικτυακή κουλτούρα των αγοριών που πιστεύουν πως έχουν δικαίωμα πάνω στα κορίτσια και τις γυναίκες, έρχονται στο φως. Ο Andrew Tate αναφέρεται από τους ενήλικες που προσπαθούν να καταλάβουν, αλλά για τα παιδιά είναι ήδη δεδομένος – το «νερό» μέσα στο οποίο κολυμπούν.
Το πιο δυνατό επεισόδιο; Το τρίτο. Ολόκληρο το επεισόδιο βασίζεται σε μια συνάντηση του Jamie με μια ψυχολόγο (Erin Doherty), που προσπαθεί να τον φέρει αντιμέτωπο με αυτά που πιστεύει, ακόμα κι αν ο ίδιος δεν τα έχει πλήρως συνειδητοποιήσει. Εκεί βλέπουμε τον 15χρονο Owen Cooper, στο πρώτο του ever τηλεοπτικό ρόλο, να παραδίδει μια ερμηνεία που δύσκολα θα ξεχαστεί.
Το φινάλε, που εστιάζει στην οικογένεια του Jamie και την προσπάθειά τους να σταθούν όρθιοι, μπορεί να μην είναι τόσο δυνατό όσο τα προηγούμενα επεισόδια, αλλά δεν δίνει εύκολες απαντήσεις. Δεν υπάρχει κάποιο τραυματικό οικογενειακό backstory, ούτε ένας σαφής λόγος για τον οποίο ο Jamie οδηγήθηκε στη δολοφονία – κάτι που κάνει το Adolescence ακόμα πιο σκληρό και αληθινό.
Η σειρά τελικά ρωτάει κάτι πολύ μεγαλύτερο: Τι μαθαίνουμε στα αγόρια; Τι περιμένουμε από αυτά; Πώς τα αφήνουμε να πλοηγηθούν σε έναν κόσμο που γίνεται όλο και πιο τοξικός, όταν η αντίληψή μας για την αρρενωπότητα συνεχίζει να τα θέλει μόνα τους σε όλο αυτό το χάος;
Και, το πιο σημαντικό: Πόσα κορίτσια ακόμα θα χαθούν, μέχρι να βρούμε την απάντηση;
