Όταν το «You» ξεκίνησε, ήταν ένα από τα πιο WTF guilty pleasures του Netflix: ένας serial killer που νομίζει ότι είναι ο ήρωας της δικής του ρομαντικής ιστορίας, μιλάει με το voice-over του «Mr. Robot» και γλιτώνει από τα πάντα γιατί… απλώς κανείς δεν έχει password στο κινητό του. Όσο παραλογισμός κι αν υπήρχε, τουλάχιστον το ήξερε και το διασκέδαζε. Fast forward πέντε σεζόν μετά, και το «You» κλείνει όπως ένας πρώην που δεν είπε ποτέ «συγγνώμη»: προσβλητικά.
Ο Penn Badgley συνεχίζει να παίζει τον Τζο Γκόλντμπεργκ, έναν τύπο που είναι ταυτόχρονα ο ήρωας και ο κακός της ιστορίας – χωρίς ποτέ η σειρά να αποφασίζει τι από τα δύο θέλει να είναι. Στην τελευταία σεζόν, τον βρίσκουμε παντρεμένο με μία δισεκατομμυριούχο (η Κέιτ) και διάσημο, με το παιδί του πίσω στη ζωή του, και όλα φαινομενικά τέλεια. Μέχρι που – τι έκπληξη – μια νέα γυναίκα εμφανίζεται και ξεκινάει ξανά το ίδιο προβλέψιμο pattern: ερωτεύεται, κολλάει, την παρακολουθεί, τα κάνει θάλασσα.
Υπάρχει μια απόπειρα να επιστρέψει η σειρά στις ρίζες της – με τον Τζο πίσω στη Νέα Υόρκη και την παλιά του αποθήκη-φυλακή να ξαναμπαίνει στο παιχνίδι. Υπάρχουν διάσημα cameos και κάποιοι αυτοσαρκασμοί για τον ελιτισμό, την κουλτούρα των incels και το πόσο messed up είναι όλο αυτό το story. Αλλά όλα αυτά είναι μια επίφαση. Στην ουσία, η σειρά γίνεται αναμενόμενη, τραβηγμένη και χωρίς νόημα, χάνοντας την αίγλη και την αγωνία των προηγούμενων σεζόν. Οι ανατροπές είναι τραβηγμένες από τα μαλλιά, τα κλισέ διαδέχονται το ένα το άλλο, και μέχρι το φινάλε έχεις κουραστεί να ελπίζεις ότι κάτι ΌΝΤΩΣ θα αλλάξει.
Το χειρότερο; Το τελευταίο επεισόδιο είναι σχεδόν προσβλητικό για όσους κάθισαν και είδαν πέντε σεζόν hoping for closure. Αντί να τιμωρήσει πραγματικά τον Τζο ή να πει κάτι ουσιαστικό, η σειρά καταλήγει να σου πετάει ένα «φταις κι εσύ που το παρακολουθούσες». ΜΕ ΔΟΥΛΕΎΕΙΣ;
Σε αυτό το σημείο actual footage of me χτες που το τέλειωσα:
Το You θα μπορούσε να τελειώσει με ένα σαρκαστικό μεγαλείο. Αντ’ αυτού, μας λέει «δικό σας το πρόβλημα που με βλέπατε». Και ναι, λίγο είναι.
