Από τον Θοδωρή Φαχουρίδη
Μπορεί μια μίνι σειρά με πυρήνα μια γυναίκα παίκτρια σκακιού να σε καθηλώσει για επτά επεισόδια, που αν έχεις τη δυνατότητα ρουφιούνται μονορούφι; Η απάντηση κόντρα στις προβλέψεις είναι καταφατική. Πρόκειται για μυθοπλασία και όχι για πραγματική ιστορία, βασισμένη σε βιβλίο του 1983 του Γουόλτερ Τίβις (1928 – 1984). Δικά του έργα, βασισμένα στην προσωπική εμμονή του εκτός του αλκοόλ, που έχουν γίνει εκπληκτικές ταινίες είναι τα δύο κινηματογραφικά αδελφάκια, The Hustler (1961) και The Colour Of Money (1986) με κοινό σημείο αναφοράς το μπιλιάρδο και τον Πολ Νιούμαν. Οι πιο μυημένοι στο παιχνίδι θα βρουν πολλές ομοιότητες της πρωταγωνίστριας Μπεθ Χάρμον (με την εκπληκτική 24χρονη, Άνια Τέιλορ-Τζόι) με έναν ιστορικό πρόσωπο, τον παγκόσμιο πρωταθλητή σκακιού, Μπόμπι Φίσερ, όπως αναφέρθηκε και στους The New York Times. Έτσι και αλλιώς ο Φίσερ είχε εντυπωσιάσει τον Γουόλτερ με το βλέμμα του δολοφόνου στη σκακιέρα κατά των αντιπάλων του, στην δεκαετία του ’70 που πολλά από τα στοιχεία του χαρακτήρα του, μαζί με ένα τόνο δικές του αναμνήσεις, τα ενσωμάτωσε στην πρωταγωνίστρια του βιβλίου του.
Το κυρίως σκηνικό στήνεται στα τέλη της δεκαετίας του ‘50 με τέλη της δεκαετίας του 60, όπου και κορυφώνεται η αναγνώριση της ηρωίδας στον χώρο του απαιτητικού παιχνιδιού/αθλήματος. Οι πιθανότητες για να πετύχει στη ζωή της η πρωταγωνίστρια ήταν εναντίον της. Παιδί μονογονικής οικογένειας και αργότερα ορφανή, εθισμό σε ηρεμιστικά, αργότερα και σε αλκοόλ, είναι εμπόδια που συναντάει σε τρυφερή παιδική/εφηβική ηλικία. Παρόλα αυτά καλλιεργεί το ταλέντο της στον μικρόκοσμο των εξήντα τεσσάρων τετραγώνων, στο ορφανοτροφείο όπου μένει μετά το χαμό της μητέρας της, με τη βοήθεια του επιστάτη του. Από εκεί, στο υπόγειο του ορφανοτροφείου, παρακολουθούμε με κομμένη την ανάσα την πορεία της, σε μια αριστοτεχνική σε ρυθμό, ανάπλαση ψυχροπολεμικής εποχής, πλήρως έντονων συναισθημάτων σειρά, καθώς βήμα-βήμα κυριαρχεί χάρη στο ταλέντο της και την εμμονή της στον ανδροκρατούμενο χώρο του παιχνιδιού έως και την καταξίωσή της στην κοινότητα των γκραν μαιτρ. Μια «εξωγήινη», που νιώθει ασφάλεια στον κόσμο της σκακιέρας και της ασφάλειας που της προσφέρει. Οι εξωγήινοι με ή χωρίς εισαγωγικά είναι άλλωστε θέμα που πάντα συνάρπαζε τον δημιουργό της ιστορίας. Έτσι ένιωθε στο Λέξινγκτον του Κεντάκι και ο ίδιος μικρός, η πόλη της Μπεθ επίσης. Έγραψε άλλωστε και ένα βιβλίο για το άντρα που έπεσε στη γη, τον Thomas Jerome Newton…
http://youtu.be/CDrieqwSdgI
Η σκηνοθεσία ανήκει στον Σκοτ Φρανκ και η πρωτότυπη μουσική υπόκρουση στον Κάρλος Ραφαέλ Ριβέρα. Οι δύο τους είχαν ξαναβρεθεί στα ίδια πόστα στην ταινία A Walk Among the Tombstones του 2014. Άξιο αναφοράς, τα υπέροχα κουστούμια της ενδυματολόγου Gabriele Binder για την πρωταγωνίστρια που βρίσκονται εν πλήρη και υποδειγματική αρμονία με τις συναισθηματικές φάσεις της, με αποκορύφωμα την τελική σκηνή που η πρωταγωνίστρια σαν βασίλισσα των λευκών πιονιών περπατάει στην κρύα Μόσχα.
Μια από τις καλύτερες σειρές που έχω δει στο Netflix, στο επίπεδο του Mindhunter έχει εκτός από την ντελικάτη μουσική επένδυση του Rivera και μια πολύ ενδιαφέρουσα λίστα τραγουδιών. Ξεχωρίζουν νομίζω τα Bert’s Blues του Donovan, το Classical Gas του Mason Williams, Teach Me Tonight της Nancy Wilson, Yeh Yeh από Georgie Fame and the Blue Flames και τοTut Tut Tut Tut από Gillian Hills.
Ορίστε η λίστα της μουσικής με τη σειρά που αυτή ακούγεται.
Και ένα playlist με τραγούδια με αναφορές στο σκάκι
