Τι θα γίνει με την σκόνη στην Αφρική δεν ξέρω. Μάλλον έχουν μείνει μόνο 5-6 κόκκοι άμμου εκεί κι όλη η υπόλοιπη Σαχάρα έχει αράξει Ελλάδα. Οπότε θέλετε δεν θέλετε μέσα πρέπει να μείνετε γι αυτό κι εγώ έχω 3 βιβλιαράκια από το μεταίχμιο λουκούμι!
Έχουμε και λέμε:
Τίτλος: Φωτεινά σήματα
Συγγραφέας: Dani Shapiro
Μετάφραση: Δέσποινα Γιανναρούδη
Εκδόσεις: ΜΕΤΑΙΧΜΙΟ
Σελίδες: 388
Η γειτονιά στη Ντιβίζιον Στριτ μοιάζει συνηθισμένη. Παιδιά παίζουν στον δρόμο, έφηβοι φέρονται απερίσκεπτα, γονείς κουνάνε τα κεφάλια τους με έγνοια. Μα η οικογένεια Γουίλφ συγκεκριμένα κατατρύχεται από ένα ατύχημα, ένα τεκτονικό ρήγμα στο οικοδόμημα των ζωών τους – μια κοπέλα σκοτώθηκε σε ένα τροχαίο πλάι στην πελώρια βελανιδιά στην άκρη του 18 της Ντιβίζιον Στριτ όπου μένουν. Ποιος οδηγούσε το βράδυ που τα παιδιά των Γουίλφ τράκαραν το αυτοκίνητό τους; Θα γίνει από τα βαθύτερα οικογενειακά μυστικά – τόσο επικίνδυνο που ποτέ δεν θα ειπωθεί. Απέναντι, μετακομίζει η οικογένεια Σένκμαν, νιόπαντροι που περιμένουν τη γέννηση ενός αγοριού. Οι Σένκμαν έχουν κι αυτοί τα δικά τους μυστικά, και σύντομα, το αγοράκι τους θα ξεφύγει για να ακολουθήσει τα πάθη του. Όταν οι ζωές των Γουίλφ και των Σένκμαν απροσδόκητα διασταυρώνονται μια παγωμένη έναστρη νύχτα, οι οικογένειες συνδέονται μεταξύ τους με τρόπους που δεν θα μπορούσαν ποτέ να φανταστούν – σε παρελθόν, παρόν, και μέλλον.
Περνώντας από χρονικό στάδιο σε χρονικό στάδιο η συγγραφέας μας δείχνει ότι στη ζωή και στο θάνατο, η ενέργειά μας ποτέ δεν χάνεται, απλώς αλλάζει σχήμα – και ο χρόνος υπάρχει εντός μας, και γύρω μας, ταυτόχρονα. Μια σαγηνευτική και ανυπόκριτη οικογενειακή σάγκα, το βιβλίο αυτό ένας βαθιά συγκινητικός φόρος τιμής στην αγάπη και την απώλεια, τη χαρά και τον πόνο, τη γέννηση και τον θάνατο, και το επίμονο αίσθημα ότι ο χρόνος μας επί Γης δεν είναι εν τέλει τόσο γραμμικός.
Παρέρχεται ποτέ στ’ αλήθεια το παρελθόν; Και ποιο είναι το τίμημα όταν αρνείσαι την ίδια σου την ιστορία;
Τίτλος: Κυρά Κυραλίνα
Συγγραφέας: Panait Istrati
Μετάφραση: Ρίτα Κολαΐτη
Εκδόσεις: ΜΕΤΑΙΧΜΙΟ
Σελίδες: 280
Η Κυρά Κυραλίνα δημοσιεύεται πρώτη φορά στις 15 Αυγούστου 1923. Ο Παναϊτ Ιστράτι, «γεννημένος μυθογράφος», «μυθογράφος της Ανατολής», όπως τον αποκαλεί ο Ρομαίν Ρολλάν, πλανόδιος και ταξιδευτής, αφού σεργιανίσει στα σοκάκια του κοσμοπολίτικου λιμανιού της γενέτειράς του, της Βραΐλας, και συναναστραφεί τους ανθρώπους του, θα γνωρίσει τις χώρες της Ανατολής αλλά και της Ευρώπης. Θα διαποτιστεί από τις κουλτούρες τους, θα μάθει τις γλώσσες τους.
Σε αυτό το βιβλίο ξεδιπλώνονται οι περιπέτειες δυο πανέμορφων Κυράδων, μάνας και θυγατέρας, που η μία βρήκε τον θάνατο από έναν βάρβαρο σύζυγο και η άλλη κατέληξε σκλάβα σε χαρέμι. Γυναίκες λάγνες, ντυμένες με ακριβές φορεσιές, στολισμένες με πλουμίδια, φτιασιδωμένες με μαεστρία, ποθητές. Στο σπίτι τους, οι καπνοί από τους ναργιλέδες, οι μελωδίες των τραγουδιών, οι χοροί που ξετρελαίνουν τους άντρες, δημιουργούν μια ατμόσφαιρα μοναδική. Ολόγυρά τους, ένας κόσμος σαγηνευτικός, πλούσιοι έμποροι, άρχοντες, αλλά και χαμάληδες του λιμανιού, μικροπωλητές, κοντραμπαντιέρηδες. Κάτι σαν τις «Χίλιες και μια νύχτες», όπου οι ιστορίες χάνονται η μια μέσα στην άλλη. Η Κυρά Κυραλίνα και ο αφηγητής-αδελφός της είναι οι αντιπροσωπευτικές φιγούρες ενός πολυπολιτισμικού, πολύγλωσσου κόσμου όπως εκείνος που έζησε ο ίδιος ο Ιστράτι. Ρουμάνοι, Έλληνες, Αλβανοί, Τούρκοι, Αρμένιοι, Ρώσοι, τσιγγάνοι δημιουργούν ένα παλίμψηστο διάσπαρτο από εκφράσεις, παροιμίες, βρισιές, ονόματα από διάφορες γλώσσες όπου στολίζουν περίτεχνα ένα κείμενο γραμμένο στα γαλλικά, τα οποία ο συγγραφέας έμαθε μόνος του διαβάζοντας Γάλλους κλασικούς και σεργιανίζοντας στους δρόμους και στα καπηλειά της Γαλλίας.
Ο Σταύρος είναι ο πρωταγωνιστής, μα η νουβέλα παίρνει για τίτλο της το όνομα της αδερφής του (όπως την ονόμασε ουσιαστικά ένας θείος του, αδερφός της μάνας του, που πρόσθεσε το Κυραλίνα στο Κυρά). Σωστά πάντως ο Ιστράτι τιτλοφόρησε τη νουβέλα του Κυρά Κυραλίνα, όχι μόνο επειδή το όνομα είναι εύηχο και εξωτικό, αλλά γιατί η αδερφή του Σταύρου ορίζει το κέντρο της ζωής του, είναι το μόνο πλάσμα που αγάπησε πραγματικά, ευχόταν να χαθεί ο ίδιος για να ζήσει εκείνη. Όλες οι δικές του περιπέτειες συνδέονται με την Κυρά και με τη μάταιη αναζήτησή της. Όπως όμως συμβαίνει σε αυτού του είδους τη λογοτεχνία, αιώνιο πρότυπο της οποίας είναι οι Χίλιες και μια νύχτες ή τα λεγόμενα στα καθ’ ημάς Παραμύθια της Χαλιμάς, οι ιστορίες αυτές φέρνουν μαζί τους και άλλες μικρότερες ιστορίες, «όπως πάμε να πάρουμε ένα κεράσι και σηκώνονται μαζί του άλλα δέκα».
Τίτλος: Κορίτσι
Συγγραφέας: Camille Laurens
Μετάφραση: Στέλα Ζουμπουλάκη
Εκδόσεις: ΜΕΤΑΙΧΜΙΟ
Σελίδες: 320
Η Λωράνς Μπαρρακέ γεννήθηκε το 1959 σε μεσοαστική οικογένεια από τη Ρουέν της Νορμανδίας. Ο πατέρας της γιατρός, η μητέρα της νοικοκυρά. Από πολύ νωρίς κατάλαβε, μέσα από τη γλώσσα και τις νουθεσίες των γονιών της, ότι η θέση των κοριτσιών είναι κατώτερη της θέσης των αγοριών. Αυτή η εμπειρία της επιβεβαιώθηκε στο σχολείο, στη σχολή χορού, στην τοπική βιβλιοθήκη, και οπουδήποτε η γλώσσα επιβάλλει την κυριαρχία του αρσενικού γένους. Στην ερώτηση «Έχεις παιδιά;» ο πατέρας της απαντούσε «Όχι, έχω δυο κόρες». Τα πράγματα θα ήταν ευκολότερα γι’ αυτήν αν είχε γεννηθεί αγόρι.
Σ’ αυτό το πολύ δυνατό μυθιστόρημα, η Camille Laurens ξεδιπλώνει το πεπρωμένο μιας γυναίκας αντιμέτωπης με τις αλλαγές στη γαλλική κοινωνία των τελευταίων σαράντα χρόνων. Μέσω της αφηγήτριας διατυπώνονται και μερικά μείζονα ζητήματα σε σχέση με την εκπαίδευση των γυναικών, τη διατήρηση της αντρικής κυριαρχίας, και τη μετάδοση των φεμινιστικών αξιών στις νεότερες γενιές. Η διαδρομή της Λωράνς Μπαρρακέ θυμίζει τη διαδρομή κάθε κοριτσιού, κάθε γυναίκας που τη μεγάλωσαν με την πίστη στην ανωτερότητα των ανδρών.
Ψηφίστηκε ως το καλύτερο βιβλίο του 2020 σύμφωνα με το λογοτεχνικό περιοδικό Lire, ενώ ήταν υποψήφιο για το βραβείο Landerneau des lecteurs και είναι υποψήφιο για το Domitys 2021.
Η γραφή της Camille Laurens είναι αριστοτεχνική και αποτυπώνει, άλλοτε με χιούμορ και άλλοτε με συγκίνηση και τρυφερότητα, τις κοινωνικές αλλαγές αλλά και τη σημασία των λέξεων στη διαμόρφωση μιας ζωής. Ένα βαθιά προσωπικό και δυνατό μυθιστόρημα για το τι σημαίνει να είσαι κορίτσι, γυναίκα, μητέρα, σε έναν κόσμο που αντιμετωπίζει το θηλυκό ως κάτι υποδεέστερο.
