Για τις μητέρες που δεν είναι πια στη ζωή και για όσες μάχονται για τις ζωές των παιδιών τους.
“Σε όλες τις μητέρες εκεί έξω που νιώθουν αβοήθητες, αλλά που δίνουν ακόμα και την τελευταία στάλα της δύναμής τους, την τελευταία μπουκιά από το φαγητό τους και τη μοναδική κουβέρτα που διαθέτουν, στα παιδιά τους, σας τιμώ. Και σε όποιον πενθεί σε αυτή τη Γιορτή της Μητέρας, ελπίζω να βρείτε παρηγοριά και δύναμη στις αναμνήσεις”.
Με αυτά τα λόγια, η Angelina Jolie κλείνει την προσωπική της ιστορία για τη μητέρα της αλλά και για όλες τις μητέρες πρόσφυγες που μάχονται για τις ζωές των παιδιών τους. Η σκηνοθέτις και Ειδική Απεσταλμένη της Ύπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες μοιράστηκε τις αναμνήσεις της σε ένα άρθρο για τους NY Times, τιμώντας τη μνήμη της νεκρής μητέρας της αλλά και τις μητέρες που βρίσκονται στη ζωή και πρέπει να παλέψουν καθημερινά για να προστατεύσουν τα παιδιά τους.
“Έχασα τη μητέρα μου στα τριάντα μου. Όταν ανακαλώ εκείνη την εποχή, συνειδητοποιώ πόσο πολύ με άλλαξε ο θάνατός της. Δεν ήταν ξαφνικό αλλά μια μεγάλη εσωτερική αλλαγή. Η απώλεια της αγάπης της μητέρας και της ζεστής, απαλής αγκαλιάς της είναι σαν να σκίζει κάποιος μια προστατευτική κουβέρτα.
Έκανα ένα μικρό τατουάζ στο δεξί μου χέρι αφού πέθανε η μητέρα μου, γνωρίζοντας ότι τα τατουάζ στα χέρια ξεθωριάζουν. Στους άλλους μοιάζει με το γράμμα “m”. Αλλά δεν ήταν ένα “m” για το Marcheline, το όνομά της. Ήταν ένα “w” για το “Winter” – το τραγούδι των Rolling Stones που μου τραγούδησε όταν ήμουν μωρό και που θυμάμαι να αγαπάω ως μικρό κορίτσι. “Σίγουρα ήταν ένας κρύος, κρύος χειμώνας”, μου τραγουδούσε. Και στον στίχο “Θέλω να τυλίξω το παλτό μου γύρω σου”, θα με τύλιγε στις κουβέρτες μου και θα με αγκάλιαζε” εξομολογείται η Jolie και προσθέτει: “Όπως ξεθώριασε το “w” στο χέρι μου έτσι έσβησε και η αίσθηση του σπιτιού και της προστασίας”.
Η Jolie αναφέρθηκε επίσης στη σχέση των γονιών της και στο γεγονός ότι η μητέρα της αναγκάστηκε να ζήσει στη σκιά του συζύγου της, προκειμένου να μεγαλώσει τα παιδιά της. Μίλησε επίσης, για το “χτύπημα” που δέχτηκε όταν ο Jon Voight έκανε εξωσυζυγική σχέση και για το πώς τελικά η μητρότητα διαμορφώνει τα όνειρα της κάθε γυναίκας και πώς αυτά περνάνε στην επόμενη γενιά.
“Σε αυτή τη Γιορτή της Μητέρας, σκέφτομαι τις μητέρες πρόσφυγες που έχω γνωρίσει, που ζουν στη φτώχεια και το περιθώριο. Η καθεμία ξεκίνησε το ταξίδι της μητρότητας με την υπόσχεση να κάνει ό, τι μπορούσε για να προστατεύσει το παιδί της. Για να αφήσει ακόμα και τη ζωή της εάν αυτό ήταν απαραίτητο. Και αν είναι ηττημένη και σιωπηλή, λίγα πράγματα είναι πιο τραγικά.
“Μέσω των προσφύγων, κατάλαβα ότι η μητέρα είναι το ισχυρότερο άτομο στη γη. Η απαλότητα του δέρματός της είναι παραπλανητική. Είναι μια δύναμη που καθοδηγείται από την αγάπη και την πίστη. Δεν υπάρχει κανένας που λύνει περισσότερα προβλήματα. Όταν το μόνο που έχει να δώσει είναι η αγάπη, τη δίνει από την ψυχή της”.
Mε πληροφορίες από Harpers Bazaar
