Έχεις ακούσει ποτέ για το boomerasking; Είναι αυτό που κάνει κάποιος όταν ρωτάει κάτι όχι επειδή τον νοιάζει πραγματικά η απάντηση, αλλά γιατί δεν βλέπει την ώρα να μιλήσει ο ίδιος.
Σύμφωνα με έρευνα του Harvard Business School και του Imperial College London, οι ερευνήτριες Allison Wood Brooks και Michelle Yeomans ανέλυσαν τόσο διεξοδικά αυτό το φαινόμενο που κατάφεραν να το σπάσουν σε τρεις υποκατηγορίες.
Τι είναι το boomerasking;
Οι συμμετέχοντες της μελέτης παραδέχτηκαν πως ξεκινούσαν μια μεγάλη συζήτηση για τον εαυτό τους, αφού πρώτα έκαναν μια ερώτηση στον συνομιλητή τους. Έτσι, ένιωθαν ότι η κουβέντα ήταν πιο ισορροπημένη και ότι έδειχναν πιο ενδιαφέροντες.
Στην πραγματικότητα, είναι μια λεπτή γραμμή ανάμεσα στο «θέλω να συμμετέχω στη συζήτηση» και στο «δεν θέλω να φανώ πιεστικός», που τελικά γυρίζει μπούμερανγκ. Αντί να βγαίνει φυσικά, καταλήγει να φαίνεται σαν ένα εγωκεντρικό και παθητικο-επιθετικό κόλπο για να βάλεις τον εαυτό σου στο επίκεντρο, παριστάνοντας ότι σε νοιάζει η γνώμη των άλλων.
Ας είμαστε ειλικρινείς: όλοι καταλαβαίνουν ότι δεν κάνεις αυτές τις ερωτήσεις επειδή ενδιαφέρεσαι. Τις κάνεις επειδή κανείς άλλος δεν σε ρωτάει. Αυτό που ξεκινάει σαν μια φαινομενικά αθώα προσπάθεια να γνωρίσεις τον άλλον, καταλήγει σε μια κουβέντα που στάζει αμηχανία και έλλειψη ειλικρίνειας.
Πώς να σταματήσεις να κάνεις boomerasking
Αν παρατηρείς ότι έχεις boomerasking τάσεις, υπάρχει λύση: κάνε ερωτήσεις στις οποίες δεν μπορείς να απαντήσεις εσύ ο ίδιος.
Επίσης, η ενεργητική ακρόαση βοηθάει πολύ. Αντί να περιμένεις απλώς τη σειρά σου για να μιλήσεις, δοκίμασε να αντιδράσεις σε αυτά που λέει ο άλλος τη στιγμή που τα λέει. Δεν σημαίνει ότι δεν πρέπει να μιλάς καθόλου για τον εαυτό σου ή να μην εκφράζεις τις σκέψεις και τα συναισθήματά σου—απλώς μην το κάνεις προσποιούμενος ότι ενδιαφέρεσαι για τους άλλους.
Γιατί τότε, απλά, είσαι κάπως μα**κας.
